Nordic Walking 3

Gisteren de vijfde les in een serie van 6. Total working out. Marco had het al aangekondigd en de stramme spieren werden met een aantal warming-up oefeningen van de nodige energie voorzien. De adrenaline scheurde al weer aanmerkelijk door lijf en leden. Meteen werd er daarna flink de pas ingezet, op naar een talud richting de A12. Een “sprintje bergop” of meer “op kracht”. Ik meen dat hij het “powerloop” noemde Verbazingwekkend dat een relatief oude kerel nog zo snel omhoog kan! Die stokken lijken wel behekst. En niet eens buiten adem. Wel sloeg de stoom er inmiddels uit. De voorstelling zou te lang gaan duren als iedereen individueel moest worden bekeken dus gingen we met groepjes tegelijk omhoog. Nou, dat valt beslist niet tegen. De kronkelingen die vervolgens moesten worden afgewerkt om “downhill” te geraken waren echter andere koek. ’t Zal best waar wezen dat het makkelijker ging, maar ineens sloeg een vlijmscherpe pijnscheut door mijn onderlijf. Als ik al mocht zijn vergeten dat ik vorge week het asfalt op bijzondere wijze had leren kennen, nu, na de afdaling, weet ik dat de opgedane “lig”fiets ervaringen (zie elders op deze pagina’s) dan weet ik het nu weer. Maar flink in beweging blijven en niet koud worden. Deze zaterdag was een leerzaam dagje. Ook de schouders hebben in de beweging nu een duidelijk funktioneel element aan de totale workout gekregen. Ik ben blij dat ik deze lessen volg. Begrijp iets meer van “het minder oubollige karakter” van het gaan van de homo sapiens met poles. Nog steeds ben ik de overtuiging aangedaan dat ik aangedaan ben door de planmatige aanpak, de vrolijke manier van omgaan met wondere wezens, die mensen heetten, en zie met gezonde spanning en nu al teleurstelling uit naar de laatste les. Al moeten we eerlijk zijn, we hebben tijdens alle vijf lessen het meest schitterde weer gehad wat we maar konden bedenken.