Ja ja. Lezers weten het. Ik had een ligfiets. In de meest letterlijke zin van het woord. Woordelijk op mijn kont stuiterend door de Woerdense dreven. Een gat in mijn hand, een breuk in het bekken, of bijna dan (oh, wat was ik zielig!!!), in ieder geval een blauweplek boven de billen waar menigeen duidelijk “U” tegen zou zeggen. En vervolgens zit je op de blaren. Op zwart zaad. (Nou ja niet letterlijk). Dan komen de problemen. Fiets stuk. Opnieuw. Een zondaar van een fiets hoor. Wat heb ik er al een pech mee gehad. De trouwe lezer weet het. Ik huiver. Zou ik die fiets wel weer gaan ophalen? Want?
Jazeker, de ligfietser heeft mij gemaild. Heeft mij gebeld. En? De fiets is weer gebruiksgereed! Joepie. Ik wil die liggers in het Noorden toch ook eens “een beetje uit de wielen rijen”. Maar, zie sinnerclub.nl, die lui zijn zo verrekte fanatiek. Hebben gesloten karretjes (kunnen ze droog blijven!) Mango’s heten die dingen en scheuren door het lieve vaderland weg. Mooi laten scheuren. Ik scheur (wel voorzichtig) met mijn liggertje door de Veluwse dreven (als alles goed gaat tenminste). De Weg naar de….is geplaveid met goede voornemens. Maar zeker weten, morrege goan ik m’n fietsie weer ophalen. Starten met de kilometerteller. Meer meters maken. Want ik blijf vol goede moed. Wat duurt de nacht toch lang….
Een dag niet gefietst is (bijna) niet geleefd. Dit in tegenstelling tot de opvatting van mijn a.s. schoondochter die zegt dat” een dag gefietst niet geleefd is.” ’t Is te gek.
Te gek voor woorden……….
Tenslotte de stelling van de week: Een ligfietser moet ALTIJD en OVERAL voorrang krijgen!