Snappen doe ik er niks van. Het is zo wonderlijk. Lijkt wel of ik er niks van begrijp. Neen, het is niet zo dat ik mij niet begrepen voel. Begrijp me goed, dat bedoel ik niet. Maar er is iets waar ik voor mijzelf geen grip op lijk te krijgen. Schrijf ik een stukje, dan krijg je :XXXX respecteert je! Dat soort digitale uitingen van waardering roept bij mij altijd de vraag op “wat bedoelen ze nu eigenlijk?”

En direct daarna druk ik er op, kijk of er een lekkere fles wijn uit mijn scherm komt, en voel een vorm van lichte teleurstelling bij mij omhoog kruipen. Dat is dan weer niet zo, weet je.  Ik moet mijzelf dan even “geestelijk kietelen”, hetgeen volstrekt overbodig is, want juist zo’n mededeling is een “geestelijke kieteling”, een waardering, waarvan ik weer heel verlegen wordt. Echt waar hoor, dit is geen valse bescheidenheid. Bescheidenheid heb ik geloof ik niet zo. ’t Is volgens mij ook geen eigen eigenheid van me….Maar door mijn gebrek aan kennis van de digitale wereld vergeet ik dan dat dat tegenwoordig de vorm van positieve waardering is. En ik bedenk dat ik dan veel te weinig al die lieve reactiegevers bedank. Bedankt dus. Allemaal voor jullie reacties. Ik ben nu inmiddels een beetje meer in de digitale ontwikkelingsstadium van  begrip gekomen, zodat ik begrijp dat jullie mededeling niets anders is dan een heel positieve benadering van het gebodene.

Ik stop nu. Ik besef, ik was veel te veel gekieteld om te beseffen dat ik mijn dankbaarheid voor die reacties vergezeld laat gaan met dank: ik respecteer jullie reacties. Sommige reacties leiden zelfs tot een echt ritje in een jeep over de Noord-west Veluwe. Wauw. Ik word er STIL van.  Die reactie zie je op mijn weblog staan. www. Pieterhoeksma.nl.

Ik ga wel aan mijn zoon vragen of ik die naam kan laten veranderen. ’t Is me wat teveel “eigen eer” moet veel bescheidener.