Vuile sluipmoordenaar.

Eindelijk. Een pittige dag. Moe en heit zijn ineens zomaar op bezoek. Noch moe noch heit zijn helaas meer onder ons, anders zou ik het ze kunnen vertellen. Maar goed, zit je daar. En dan komt Nico weer eens aanwaaien. De rotzak. Zou hem eigenlijk gewoon bij de keel moeten grijpen, heel langzaam maar ook heel zeker zijn strot  moeten dichtdrukken voordat hij mij bij de strot had.

Maar, helaas. Ik was “not aware” on that moment.

En ja, ik ging Nico niet te lijf, maar liet hem binnen.  Achter de gordijnen zat Tine zich te verkneukelen. Rotwijf. Had zo gedacht, dat ik ze allebei met kop en kont uit het ouderlijk huis had gedonderd. Bleek dat ze stiekem op een hoekje hun moment van “de waarheid” hadden gekozen om hun lusten te kunnen botvieren. Ik ging waarachtig, zelfs na zoveel jaar, bijna over mijn nek. Vuile sluipmoordenaar. Hoop dat ik hem bij de kladden kan grijpen.

Ik had eerst de post moeten lezen. Let ook nooit op als er iets belangrijk is.

Van de bewakingsdienst kreeg ik de volgende tips:

1. Start by becoming aware.
2. Don’t act.
3. Lett it pass.
4. Beat the rationalizations.

Nou. Daar zat ik. Ik “flikker Tine” de deur uit. Nico is al voor gegaan. En nu maar hopen dat ik geen bezoek krijg van Maccy van Donald. Want Dia en Bet Is, kunnen hier beslist geen goedkeuring aan geven. ’t Is weer klassiek. Ook om dit hoekje kan Maccy haar “kop” opsteken. Aan dat moment wens ik geen voeding te geven. Ik ga wandelen en : zingen van een pot je met…

……....wordt vervolgd: zie “blijf lezen”

Rotwijf.

Het is helemaal nog niet zo lang geleden, tenminste gerekend naar mijn leeftijd, dat ik dat rotwijf, Tine, de deur heb gewezen. Hoe dat met anderen gaat weet ik niet. Over het algemeen kan ik het best handelen. Dit moet je dan uitspreken met een e van hendel.

Maar soms!? Dan steekt dat rotwijf zomaar de kop om de deur. Dat gaat ook vaak bij momenten dat je er eigenlijk niet-meer- op verdacht bent. Tussen haakjes (op zich vind ik dat wel weer knap van mijzelf trouwens, want Nico en Tine hebben me dagelijks bezocht en dat meer dan 40 jaar lang. Vergis je niet, zo leer je je vrienden kennen! ‘t Kost ook wel een vermogen om die vriendschapsbanden te onderhouden, maar ja… ) Nu moet je daar niet meer bij stil staan. Wel moet je goed opletten. Tine kan zo alle gruwelijks gevaarlijk uit de hoek komen. En ja, de verlokkingen??? Zwakheid van vlees? Zwak van geest…. Weet je, het lijkt niet op wat je als ligfietser mee maakt.

Dat kan ook heel bekoorlijk zijn hoor. Ineens komt die “geur” in je snuffert. Man, welk een lieflijke geur die je kan “bekoren” om het maar eens oud –testamentisch te zeggen. Nou, dan zit je op je ligfiets, en het Hooglied kraait het uit.

En eigenlijk gebeurt dit bij Tine ook. Maar nu ken ik het gevaar. Van de week gaf ik Nico nog een klap voor zijn harsens, maar Tine, da’s toch andere koek. Zo’n duvellinnetje. Blijft zo heerlijk bij je met van die hele grote…..

De zwakheid van geest en lijf zal ongetwijfeld te maken hebben met het bezoek dat ik kreeg van Dia en Bet. Is me dat even tegengevallen. Zomaar ineens viel de grond onder me weg. Kon nog net bijtijds de bank bereiken, maar ik denk dat een bezoekje aan Hajo  me teveel energie heeft gekost. Nou ben ik van nature geen zwartkijker. Maar ik heb Dia en Betis beiden geen eens meer gedag kunnen zeggen. Ze hadden me zo bij de lurven dat ik er nu nog van tril. Maar goed, of Tine daar nu gebruik van maakt?

Smuigerd is ze wel. Ze tergt me tot op het bot en dan moet je toch een flinke vent zijn om niet te vallen voor haar lokken…… I’m aware. I stand still. I don’t accept her. I realise she is there…….

Wat een rotwijf.