De beslommeringen van een ligfietsende levensgenieter

Maand: oktober 2016

God, bewaar ons.

Ach, het nieuws. Soms schrik je toch weer. De kreet die bovenaan stond, ontsnapte aan mijn strottenhoofd. De schreeuwerd , engerd van een man, een intens triest figuur met een balk van heb ik jouw daar voor zijn hoofd, brulde dat “Hillery maar een drugstest moest ondergaan”. Volgens Trump zou zij (Hillery) gewankeld hebben na afloop van het debat met hem. Ze zou ziek zijn.

Ik kan iedereen verzekeren dat ik geweldige bewondering heb voor Hillery. Ik zou na twee minuten na de eerste ontmoeting al volstrekt gek zijn geworden. Zij houdt het meer dan een uur vol. Zo’n openlijke viezerik, vat vol vunzige gedachten en die deze dan ook helaas nog publiekelijk uit, die intimiderend gedrag vertoont, schreeuwt en onzinnige  en vuile taal uitkraamt, wie wordt daar niet ziek van? Moet zo iemand straks aan de “knoppen” zitten? In een reactie op zijn schreeuwerige uitspraken las ik: “Hij moet dan een IQ test” ondergaan. Je zult de uitslag moeten lezen! Arme psychiater.

Mijn verzuchting wordt alleen maar intenser: “God, bewaar ons”.

Ouder worden

 

Oei, iedere dag gaat er eentje bij. Een hele dag. En elke dag word je gewoon een dagje ouder. En na verloop van tijd behoor je tot de ouderen. En zeker weten, ik behoor nu ook tot de ouderen. Nog net niet tot de “rijke” ouderen en ook niet tot de “rijke gepensioneerden” maar wel tot de grijze massa.

Rijk aan grijze haren ben ik niet. De maalsters zijn voor een groot deel vervangen. De toupet gebruik ik niet, maar wellicht kan ik via de zorgverzekering  en met een zielig verhaal over verlies van mijn haar en mijn, daardoor onder druk gevoelige identiteit, er eentje aanschaffen.  Valt vast weer onder de extra eigen bijdrage. Ouder worden. Soms zie ik het niet meer zitten. Ik zie n.l. ook al niet al te best meer. En nu zit ik met mijn handen in het haar – nou ja bij wijze van spreken dan- ik ben n.l. al kaal.

Maar eerst nog even dit. Soms denk ik, lees dit eens voor. Maar helaas, ook dat is bij oudere mensen een probleem aan het worden. Ik hoor niet zo best. Ah, de oplossing ligt in mijn hand. Een hoorapparaat doet wonderen. Nou kan ik beter horen!dsc_0003

En die maalsters zijn allang vervangen. Kun je zelfs op zo’n parodie- stukje kauwen. Neen hoor, daarvan maar geen foto.

Zie ik niet te best? Ach, was dan effe naar Specsavers gegaan. Twee voor de prijs van een! Nou ja, er moest wel een flinke scheut euro’s aan worden toegevoegd. Soms vertrouw, wat zeg ik, ik vertrouw in het vervolg al die reclamejongens en meisjes niet meer. Maar goed, dan had ik maar wat slimmer in de echte wilde wereld moeten staan en zeggen, ik ga maar naar iemand Anders. (grapje, deze woordspeling). Daar was ik al eens, maar ja, moet je kijken, inderdaad met een extra computerbril gaat dat prima, echt tevreden was ik niet.

Enfin, ik zie het wel rooskleurig in op mijn oude dag. Een gewone bril met variofocus. Gaat prima. En sure, doe er maar een leesbril bij. Prima. Kan ik lezen wat voor oudheid sores op papier is gezet. En ook wat voor sores er in de oudheid  op papier is gezet, want ik werk. Moet wel bij worden opgemerkt dat ik werk in de vergetelheid. Bijna vergeet ik dat ik mijn leesbril sec gebruik. Mooi hoor, de lettertjes dansen niet meer. En gelukkig kan ik nu weer lezen wat er op mijn computertje komt te staan als ik mij in de vinger prik. Gaat eigenlijk best op mijn oude dag…dsc_0005-1

Met mijn gewone bril en helder weer kan ik dan gekleurd door de wereld koekeloeren. Oud worden.

Met alle hulpmiddeltjes die wij in ons wonderschone verzorgingsstaatje Nederland krijgen hebben we het eigenlijk nog niet zo slecht. Jammer dat ik nog wel  9 maanden extra moet doorrommelen voordat ik na bijna 47 jaar in plaats van de voorgehouden 40 jaar, toen ik begon, met het Zwitsersleven kan beginnen. Maar er zijn wel collega’s die ietsje later de 65 halen en nog weer langer moeten wachten. Dus wat zeur ik?

Daarom moet ik nu een stapje terug doen. En op bijbelse gronden concluderen: weest dankbaar. Moet lukken, met valse tanden, extra oren, en drie brillen. Zelfs kan ik het gekleurd zien. Al kun je ook denken dat ik met de oogkleppen op door het leven ga.dsc_0001

Tja, consuminderen zit er voor mij niet in.

Gelukkig heb ik nog een extra steuntje (wandelstok) als het niet meer gaat.dsc_0004-1 Oud worden. Zelfs als ik er een nachtje over slaap gaat dat stiekem door. Ik blijf hopen dat de eigenwijsheid vermindert en de wijsheid toeneemt, alsmede mijn leeftijd. Oud worden!

Leiderschapsvorm.

De kerk is soep

Ha, ’s morgens pak je de krant. In mijn geval het Nederlands Dagblad van 5 oktober 2016.

Twee zaken stonden pontificaal op de voorpagina. “Meeste meesters niet voor de klas” en “Strijd om leiderschapsvorm binnen Evangeliegemeenten”.

Voorzichtig pak in mijn koffie. Slurp het bruine vocht en de verrukkelijke geur van het bruine goedje doet mij goed. De eerste opmerking laat ik voor wat het is. Ik zit niet meer in het onderwijs. Stelselmatig sluit ik mij af voor die ontwikkelingen. Dat is voor mij geweest en verweesd gaat het langs de lijnen van  mijn geestelijk bevattingsvermogen. Maar dan. Ineens grijpen de grijze hersendeeltjes in elkaar. Of het nu door de bruine koffie komt, dat weet ik niet. Maar woorden als “strijd”en “leiderschapsvorm”  triggeren mijn  geestelijk incasseringsvermogen. Nou, dat vermogen heeft dezelfde omvang als mijn bankrekening, vermoed ik. Alleen al weer de super moderne “leiderschapsvorm” als evangelisch “nieuwtje” dat doet mijn gruwelen. Kerkelijke strijd is meestal niet zo erg verheven (wat eufemistisch is uitgedrukt) en vaak doordrenkt met het tegenovergestelde van “de een uitnemender achten dan jezelf”.  En ja hoor, binnen dit soort clubjes die bestaan van het altijd veel beter weten en volstrekt overtuigd zijn van het (geestelijk) eigen gelijk gaat men weer eens lekker aan de rol. Nog even en er is weer een schriftuurlijk clubje bij. Ik lees dat er al weer mensen “opgestapt” zijn.  Tuurlijk, de pers wil erbij zijn. En absoluut, want velen zijn in dit soort evenementen van het geestelijk bestaan zelfverzekerd van het eigen gelijk, gebaseerd op een zwikkie bijbelteksten. En krijg ik mijn gelijk niet? Nou, dan begin ik toch mijn eigen “verband?”  En ja hoor, ook in deze zaak vliegen de bijbelteksten al weer lekker over de pagina vullende kolommen.

Waarom heb ik toch zo’n pesthekel aan dit soort zaken?

Ooit maakte ik deel uit van een kerkenraad. Aan het begin “van mijn bediening” kreeg ik een kerkelijke “opleiding” binnen het spectrum van wat wij nu noemen de PKN. Een mannetje en vrouwtje of twintig bij elkaar. Door het brede spectrum van de hele kerk. Zeg maar gerust, twintig verschillende “godsdienstige ervaringen” en “godsdienstige eigen gelijk hebbers”. En toch? Samen. En niet eens “samen in de naam van Jezus” want daarvoor waren de verschillen zelfs binnen het totaal verband der “volkskerk” te groot. En het was verademend. Inderdaad, soms wordt de soep te heet gegeten, en dat lijkt er nu op bij de “Evangeliegemeenten”, maar die PKN heeft beslist fijne kenmerken.

Zo kom ik toch wel tot de volgende stelling. De kerk is soep.

Wordt, beste mensen van de Evangeliegemeenten, hervormd in uw denken. Acht de een uitnemender dan jezelf. Neem toch maar een voorbeeld-ja ja ik weet het- aan de PKN. Heel veel verschillende soorten groenten. En al die ingrediënten in de soep versterken elkaar en geven een heerlijke smaak. En zeker, ook bij ons “lopen er wel balletjes” rond. Maar soep zonder ballen is geen soep, toch?

Ik pak opnieuw mijn koffie. Stiekem moet ik wel grinniken. Kijk, zit er weer een meester “niet voor de klas”. Ik zit niet meer in de kerkenraad. Maar toch kon ik het niet laten om van de soep te getuigen.

Vouwwagen

Het was voor even. Camplet GTE. In ons bezit. In ons bezit geweest. Heerlijk mee gekampeerd. Had best nog even een paar seizoenen mee gekund. Maar we willen iets anders. Iets luxere keuken, zo mogelijk met een koelbox erin. En dan dat slapen hé? Hoe kom je erin, hoe kom je eruit? Daar zullen we nog wel een paar nachtjes over slapen. Maar wij zijn verkocht. Een vouwwagen zal er zeker weer moeten komen.

We hebben er aan geroken. En we willen zeker weer zo’n super klapper.


dsc01361

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén