Na jaren ploeteren op een Peugeotfiets was dan het moment van de waarheid. Eindelijk zou ik eens een fiets met dichte kettingkast laten werken voor mijn onderstel. Onderdanige wezens horen dan stil te zijn. Na veel wikken en wegen besloot ik tot de aankoop van een mooie fiets. Vlinderstuur met acht versnellingen, rollerbrakes,automatische naafverlichting en zelfs een verende voorvork. De verende zadelpen heb ik, gelukkig maar, achterwege gelaten.

Hoe ik nu toch eigenlijk tot die keuze ben gekomen voor dezee wondere rode kar is mij voorlopig en doorlopend een raadsel. Tikkie hier en knerpie daar. Inmiddels heb ik al wel ruim tegen de zevenduizend kilometers met die kar onder de billen over de wegen rond Woerden rondgekard. Ik ben er mee op fietsvakantie geweest en ben op een of andere wijze soms ook regelrecht geschikt geweest geworden voor een psychiater.  Het werd natuurlijk zo onnatuurlijk dat ik er niet meer tegen kon. Maar ja, een goede nieuwe ketting en het probleem was echt gewoon opgelost. Nadat de kettingkast ook al een extra stripbehandeling had ondergaa,  zou ik gestript en knerploos kunnen karren. Dat mijn zadel daarbij echter ook de nodige raadselachtige piepertjes voortbrengt is iets das gehört zum Zadel Brooks. Een beetje ledervet en verder accepteren dat de vleugelveren doen waarvoor ze zijn ontworpen. Dat is derhalve een gewoon geaccepteerd element en, door de dankbaarheid van een goed zitelement, zelfs iets waarmee een mens ook wel in zijn element kan zijn. Maar het kan niet zo zijn dat een doorlopende andere knerp en piep je het fietsersleven verziekt. Moet nu toch echt eens overwegen of het het overwegen niet waard is om deze sjorbak in te ruilen. Maar ik denk dat ik verkeerd denk. Hoe kon het nu dat ik de keuze op dit artikel heb laten vallen danwel voor dit vehikel heb gemaakt. Denkend dat dit element van wegdrijverij mij kan leiden tot mijn pensioengerechtigde leeftijd lijkt nu toch bijna een veredelde vorm van “wishfullthinking”.

Nou, als dit zo doorgaat vergaat het plezier in fietsen. Voor mij is kennelijk met deze kar weinig tot geen fietsplezier toegewenst. Ik verwens dit karretje en hoop dat ik er ergens nog eens een beste prijs voor kan maken. Dan komt er gewoon een simpele derailleurfiets in de stal te staan. Dan maar eens per jaar een zwikkie nieuwe tandwielen en ketting. Onwerkelijke werkelijkheid.   Maar mijn “Fiets is te koop!”. Oh ja, hij kan nog jaren mee met heel veel technische snufjes.