Auteur: Sjaak de Stiefelaar Pagina 1 van 91

Elke dag een dagje ouder. Elke dag hoop ik een stukje wijzer te worden. En elke dag iets minder eigenwijs(zer).

Harms de cartonist?

Op 1 december 2024

“Heb jij dan wel eens cartoons getekend?” De vraag zwierf door het atelier. Even werd het werkelijk stil. De dames keken Harms vol verwachting aan. “Zeker, en ik meen zelfs dat ik er de krant mee heb gehaald. Zou wel moeten zoeken hoor. Misschien heb ik nog wel ergens ook een cartoontekening liggen. Eentje die “de krant dus haalde”. “Nou Harms, dat moet je dan maar eens aan ons laten zien”. Beetje beteuterd door zoveel belangstelling voor wat wonderlijke schetsjes was Harms wel. “Weet je, zo begon Harms al aan de terugtrekkende beweging, weet je, het stelt allemaal niet zoveel voor. Het is misschien wel twintig jaar geleden. En ach, een beetje klieren met een stukje houtskool, dat was het. “ “Ja maar Harms, dat kun je nu allemaal wel beweren, maar wij willen het nu ook zien!.” Harms zat er beteuterd bij en probeerde het onderwerp van gesprek maar snel over een andere boeg te gooien. Als kleine katachtige terriërs, hoe verzin je zoiets, maar goed, zo zat Harms te grienen. “Beste koffie, Sirat. Goed voor de inwendige mens. En dat voor nog steeds dezelfde prijs? De koffie wordt steeds duurder. “ “ Nee, Harms, niet zaniken, niet proberen je ei verder te leggen. Kom op met die cartoontekening.”

Even zakte hem de moed in de spreekwoordelijke schoenen. Nee, niet zo schilderachtig als van die ex-ministers’kwast’ in Zeeland. Zulke dure schoenen kon Harms zich niet veroorloven. En, bedacht Harms, ik wil toch ook niet naast mijn schoenen lopen. Maar ja, vooruit, de pas erin want wat moet je met opdringende dames? Enfin, Harms nam een kloek besluit. “Omdat jullie aandringen zal ik eenmalig dat cartoontje de wereld in slingeren.”

Avonden aan één stuk was Harms nu in de weer. Wie nu een keer A heeft gezegd moet zijn ABC wel vervolgen. ’t Moest toch wat, wanneer was het? Ergens in carnavalstijd. Ja, hij wist het zeker. Hij had de beste burgervader als “kwakbol” , want daar hadden ze in zijn woonplaats Harmelen wat mee, getekend als de spreekwoordelijke kikker. In Harmelen waren ze er verkikkerd op. Dus maar eens zoeken of hij niet ergens die kikker boven water kon krijgen. In Harmelen was zoiets altijd een feest. Eureka, het archief. Natuurlijk, het kranten archief van het RHC Rijnstreek was een wonderlijk fenomeen. Februari 2002. Al in zijn dagen. En maar eens zoeken. Joepie, Harms keek verheugd. Warempel man, pontificaal in het midden van de foto zijn “kroonwerkje( nou ja…”)

En ze kwaken er nu maar verder lustig op los. Misschien, bedacht Harms, ook wel bij de carnavalsvereniging de Kwakbollen. Dan had hij daar ook iets aan bij gedragen. Peinzend besefte Harms dat zijn karnavalsvrienden van vroeger in zijn Veluwse plekje op de aardkloot niet meer vertegenwoordigd zijn. Alaaf.

Nunspeet,30/11/2024

Harms ontdaan van hoop.

Door Sjaak de Stiefelaar

Op 29 november 2024

In Harms

Nou nou, Harms heeft zijn wapperende haardos mooi laten uitdunnen. Het was Schele Japie niet ontgaan. Wapse rolt met zijn ogen en vraagt:” hoe weet jij dat nu? “ “Wel mijn beste, gisteren zag ik hem fietsen. Nou ja, niet eens op een ligfiets, maar gewoon en in het vrije veld. Ik was er ook om nog eens te genieten van de storm en de winderige stilte. En ja hoor, ook Harms bleek van de partij. Wel wat bleekjes om de snuit en toen ik hem daarop aansprak was hij wat ontdaan. Ontdaan ook van die wapperende haardos rond zijn kin en zo. En joh, Wapse, ’t mannetje uit de Veluwse gronden zag er niet best uit. Enfin, hij bleek bij een barbier op bezoek te zijn geweest. Maar zo verklaarde hij, de vos verliest wel zijn haren, niet zijn streken. Enfin, ik heb in het vervolg van het gesprek maar een beetje voorzichtig met hem geopereerd. De onderwijs begroting van ons mooie land zat hem hoog. Dat merkte ik. En blijkbaar rukken oude wortels aan zijn genen en toch ook aan zijn humeur. Niet aan zijn inzicht trouwens. Hij was knap bij de pinken en nog scherp als een barbiers scheermes zal ik maar zeggen met een variant op die Hilversumse ‘super interviewer’ “Zalk mar segge”. . Ooit had hij, Harms dus, studenten van een pabo, hij wilde de naam niet zeggen welke, maar van een volgens hem degelijke pabo, begeleid. Hij stamelde, “Japie, Japie, wat moet er van terecht komen? Als ik je zeg waarmee ze mij bedankten, Japie, zo sprak hij super bedroefd, echt waar Wapse, echt waar, hij zegt: dan is er echt geen hoop voor kinderen en kindskinderen.” Op zijn telefoon liet hij mij een bedankbriefje zien van die pabo jongelui. Het was van enkele jaren geleden, maar ’t loog er niet om Wapse, ik kan mij zijn ontsteltenis best begrijpen.”
Even leek Wapse van zijn stuk, “heb jij dat briefje dan mogen lezen? Japie keek welwillend naar zijn trouw stamgast Wapse. “Zeker Wapse, sterker, ik kreeg het van hem doorgestuurd. Kijk maar eens.”

“Nou Japie, dat Harms zijn zorgen heeft voor de kwaliteit van ons onderwijzend personeel, en het onderwijs, is heel begrijpelijk.” Japie knikte instemmend op de woorden van slimme Wapse.
“Weet je Japie, er was ooit een gezegde :”er is hoop”, maar als je dit leest dan is alle hoop vervlogen.
We nemen maar een BB’tje man.” Japie keek met zijn schuine oog naar Wapse. “Dat noem ik nu: “ Moed in drinken”. Proost Wapse, op de on(der)wij(s)ze toekomst.”

Nunspeet, 29/11/2024

Misschien schilderachtig

Door Sjaak de Stiefelaar

Op 19 november 2024

In Harms

“Jonge Japie, wat kan het leven ingewikkeld zijn. Gisteren zag ik Harms fietsen. Zelfs met dit beestenweer is hij op zijn karretje weer in de weer. Ik vroeg hem hoe het ging. Nou Japie, hij had vegen van verf op zijn gezicht, de baard wordt met de dag grijzer en volgens mij wordt hij ook eigen wijzer”. Japie keek eens naar zijn vaste stamgast Wapse. Het kleine pientere boertje uit de Friese wouden zat duidelijk weer op het level “ nieuwsgierige Wapse3 ”. Japie zag het wel. Heb je nog gevraagd hoe het met hem ging? “ Japie had altijd open vragen voor zijn gasten en Wapse was vaak een bron van vermaak. “ Ach Japie, veel wilde hij niet zeggen. Hij zat ergens op een schilderachtige geestelijke gesteldheid. Hij had het over bomen, kleine bruggetjes, pastel, olieverf. Zo mompelde hij wat af. Ook vertelde dat hij tegenwoordig met vriendelijke mensen van velerlei soort aan het schilderen was geslagen. Beetje veel dames, maar volgens hem viel het gekwebbel buitengewoon mee, dan een vluchteling, ook een soort Picasso die super snel zijn werken kon af boetseren, ja zo zei hij het, af boetseren. Nou, dat snapte ik niet. Maar die man, die bleek meer een paletkunstenaar te zijn. Deed volgens Harms, zoveel en zo snel met het “mes” . Toen ik hem vroeg of de vork er dan ook bij was, had je Harms moeten zien kijken. Die dacht natuurlijk, zo is hij wel, dat ik hem bij de “poot” nam, maar Japie, jij weet: ik ben alleen maar oprecht belangstellend. Enfin, ’t schoot Harms blijkbaar beetje verkeerd. Net of ik niet weet hoe de vork in de steel zit. Maar goed, hij bromde iets van “ de groeten Wapse, ik moet mij concentreren op mijn stukken. Niet dat het veel voorstelt, maar , zo zei hij “ik knutsel maar wat af”. Heb hem gevraagd of ik wat van die schilderstukjes mocht zien. Nou, als een speer. Die ouwe Harms had werkelijk nog wat sjeu in de beentjes. Man hij was weg voordat ik het in de gaten had.” Even zweeg Wapse. Keek naar zijn vriend Japie, “ Weet je Japie, doe mij maar een burgertje van de beren. Harms is best een aardig jong, maar of ie echt vaardig is met kwast en mes? Ik geloof er niks van.” “k Zal het hem eens vragen Wapse, en hier is een burgertje van het huis. Als we Harms tegenkomen zullen we er toch maar niet meteen over beginnen”.

De beide mannen verzonken boven hun Beerenburgertje in diep gepeins.

“ Nou Wapse, dat Harms een kwast is, dat is mij duidelijk. Dat hij de kwast hanteert? Het verbaast mij in hoge mate.” Wapse schudde het hoofd. “ Neen Japie, mij niet, hij loopt eigenlijk al jaren met een potlootje en krijtjes in zijn handen. Heeft het echter nooit gezegd. Ooit heeft hij zelfs een cursus cartoon tekenen gedaan heb ik wel eens begrepen. Maar vorig jaar toen zat ie ineens in de “koppen” en nu probeert hij het Verweggistan van het schilderen onder de knie te krijgen. Blijkbaar in de olie. Maar als ik de laatste berichten moet geloven zal Harms niet “in de olie” gevonden worden. Je weet het nooit met hem, maar dat hij het echt eens op een zuipen zet? ‘k Waag het te betwijfelen. Hij mag “niks” meer hebben van de dokter, zei die. En hij was altijd al “niet scheutig” met dat gebeuren. Weet je Japie, op mijn kosten? Doe mij maar een BB’tje man. Ik kan op één been niet langs de Goddeloze Singel naar mijn Waldhûske. En ik ga die site van Harms maar eens bekijken of daar wat staat over schilderen, plamuren, tekenen, potlood of krijtstreepjes trekken. Je weet maar nooit.”

Wapse rekende zijn vertering af. Altijd op de cent nauwkeurig. Daar kon zelden een ”fooi” af. Maar ja, dat kende Japie wel. Hij had toch liever de iets gullere Harms op bezoek. Maar die zat blijkbaar in de olie. Japie schudde zijn wijze hoofd. “Ach,” zo mompelde hij, “ die bevlieging zal ook wel weer overgaan en dan pakt Harms zijn geliefde fiets en gaat hij weer kamperen. Tenminste: als zijn lijf het toelaat en Harms toestemming heeft van zijn hele echte eigen baas.”

Nunspeet, 19 november 2024.

Verkiezingen

Door Sjaak de Stiefelaar

Op 5 november 2024

In Harms

“Ha Harms. Wat een zwaar gemoed, zie ik”. Harms schudt zijn hoofd. “Kom Wapse, laten wij maar eens naar Schele Japie gaan. Beter dan hier in de tocht op de kouwe grond aan de Goddeloze Singel.” Beide mannen stapten op hun fiets en in korte tijd zaten ze aan de dampende bruinebonensap van Japie.” Mijn beste Wapse, wat een wereld. Stel dat ik in Amerika zou wonen, wie moet ik kiezen?” Wapse keek eens zuinigjes naar zijn vriend van de Veluwse gronden. De jaren begonnen zich bij zijn vriend Harms wel af te tekenen. Wapse nam het met verontrusting waar. “Koffie is weer best Japie,”zei Harms.” “ Man man, waar die uit de grond is getrokken weet ik niet, maar vast niet in Amerika. Koffie wordt duur Harms. Zeker als die Trump zijn invoerrechten hier gaat opvoeren. En wereldwijd zogenaamd…” “Ho Japie, wacht man, die verkiezingen, ik lig er bijna wakker van. Wat staat ons te wachten?”

In diep gepeins verzonken de mannen boven hun koppen dampende koffie.”” Kijk Wapse, ’t is vluchtig. Maar de geur die zoiets met zich meebrengt? Dat is wat er nu over die verkiezingen hangt. Nou ja, ik bedoel niet deze heerlijke koffiegeur, maar de bedorven geur van politiek modder smijten. Nee, ik zal geen voorkeur uitspreken. Wel mijn zorgen. In dit gekke landje piekeren er velen over een republiek. Weg met het koningshuis. Nou is daar best wel wat voor te zeggen, maar tjonge Wapse, ze brullen hier dat die koning zoveel onbelaste centjes krijgt. Maar bedenk eens wat het vierjarige circus van verkiezingen van een president, leve de republiek!!! Ons aan euro’s gaat kosten? In Amerika, tuurlijk vele malen groter, maar toch, daar gaan de miljarden dollars over de bank. Echt waar, bedenk eens wat ons kleine kikkerlandje, met schreeuwlelijkers die voor Trump al bijna niet meer onderdoen, moet ophoesten voor zo’n circuit van schreeuwen, blèren, schelden en tieren ons gaat kosten?”

“Nou Harms, minder minder zal het niet zijn. Verhoudingsgewijs dan.Japie schudde even zijn grijze manen en trok vervolgens bedenkelijk aan zijn baard. Die mannen drinken niet, dat gaat niet goed hier. Japie vervolgde: “ Neem van mij maar een BB’tje, nou ja, Harms jij krijgt van mij een Spa’tje rood, want ik denk niet dat onze republikeinen met die werkelijkheid willen worden geconfronteerd. ‘k Zou dan op onze Willem denk ik kiezen, maar vermoedelijk zijn wij dan heel wat duurder uit ondanks zijn belastingvrije toelagen”.Even zweeg Japie en spoedde zich daarna naar de tap. “ Het zou er wel wat spannender op worden Japie, want als wij Amerika achterna gaan kun je de ME al vast gaan voorbereiden. In Amerika hebben ze nu de Nationale Garde al in opperste staat van paraatheid gesteld. Moet je toch mooi niet aan denken dat wij onze vrijheid op deze manier moeten verdedigen,”vervolgde Harms. Wapse,als verstokt republikein, zat wat sombertjes voor zich uit te koekeloeren. “Komaan man, maak je niet druk, kies jij hier wie je kiezen wilt. Deze democratie is zo geweldig dat wij nu een zwikkie bestuurders hebben die het stuurwiel nog niet hebben uitgevonden. Of het hier nog goed komt?” Even zweeg Harms. Schele Japie keek nu nog meer bezorgd. Politiek geharrewar leidde meestal tot veel geleuter maar weinig gelurk uit zijn voorraadkas. “ Nou nou, mannen,rustig aan. Niet te verhit worden. De gekkigheid van Amerika, daar zijn wij Hollanders bij de volgende verkiezingen man, nog niet aan toe. Ik dacht dat wij het slechte weer niet kunnen tegenhouden, die klimaatcrises is nu eenmaal overal, maar die verkiezingsorkanenziekelijke typetjes uit Amerika? Dat zwikkie in Den Haag is niet veel bijzonders, mee eens, wat zeg ik, helemaal mee eens, maar zelfs dat is honderd keer beter dan die schreeuwlelijk uit Texas, die dame uit Washington of wat dan ook. Zelfs ons kiessysteem: kon zat slechter. Weet je, bij de volgende verkiezingen gaan wij massaal stemmen op Willempie, Geert , Sophie of Bontebal, zonder op de man te spelen, we Bikkeren misschien wat af, zetten Dijk aan de Dijk, van mijn part Timmer je als een Timmerman(s) er op los, maar we gaan rustig en kunnen stil en vreedzaam in alle vrijheid naar ons stembureau. Zonder gewapende bewakers. En die uitslag? Ons volkje kiest. En we weten nu wat er van is geworden.” Japie zweeg. Zijn “preek maakte indruk”.

“Kom Japie, schenk maar troostwater. Want onze volks(e) vertegenbwoordigers in Den Haag (let op bij die Hollanders!!!) is het in ieder geval ook om te janken”. Zo viel Harms Japie in de rede. Dat liet Japie zich niet ontnemen. Bang voor teveel gekissebis over politiek want dat liep meestal slecht af voor zijn omzet. De glazen werden gevuld.

Het glas werd geheven.” Op de verkiezingen in ons kikkerland! Proost mannen. Vergenoegd lurkten de mannen aan hun glas, stiefelden gezamenlijk naar het toilet, deden een plas en de wereld bleef verdeeld en dolend achter, zoals het was.

Nunspeet, 5/11/24