“Ha Japie! “Verbaasd loenst Schele Japie over de tapkast naar de binnenkomende Harms. “t Jonge, Harms, jij hier? En al zo vroeg? Je ziet er best uit Harms. Het lijkt erop dat je gewoon zelfs vrolijk bent.” Even schoot een klein scheutje pijn door Harms zijn lendenen. Harms vermande zich. Het was niet de negatieve annotatie. Ergens van binnen klopte het niet helemaal, maar daar wilde hij vandaag niet bij stilstaan.
“Ja Japie, het was best. Gewapend was ik vandaag. Met goed humeur en zoals de Belgen zeggen een beste goesting ben ik aan de wandel geweest met een wapenrusting van belangstelling vol energie en interesse. Man, ik scheer misschien langs de waarheid van mijn gevoelens, maar vandaag heb ik gewapend voor de veldtocht in het veld der gewapenden gewandeld. Ontwapenend hoe mooi het landelijk gebied in en rond Wapenveld was. Wandelen met een aldaar geboren en getogen sterveling op aarde, nu bewapend met een goed humeur en veel verhalen over zijn aldaar doorgebrachte jeugd. Japie, het was voor mij of de deurtjes naar mijn jeugd werden opgetrokken. Ik kon er zo instappen. En het verveelde niet. Eigenlijk was mij de wandeling gewoon tekort. Kortom Japie, heb jij een sapje van het huis? Eh, ik bedoel wel dat aftreksel van bruine boontjes natuurlijk.”
Japie keek verbouwereerd naar zijn grijzende vriend Harms. “Ach Harms, hoe was het ook al weer, “geef die oude kale grijze behaarde bejaarde een borrel van moeder aarde?” Ja Japie zoiets, ’t was een oud collega die mij met mijn grijze kalende leeftijd moest confronteren. Maar ik kon het wel waarderen. Hij gaf mij toen een hele echte grote fles Berenburger. En dat Japie, is nu eenmaal niet te versmaden. “ Oh, Harms, wil jij soms dan een BB’tje? “ “Neen Japie, de medicus vindt dat voor mij niet verantwoord. Gewoon een sapje van de bruine bonen is voor mij ook een traktatie. En pas op hoor, ik betaal wel mijn eigen vertering. Wil niet op de zak van een ander teren.” “Nou Harms, deze is voor jou van mij, hoor. Ik ben zo blij je te zien. En ook fijn dat je weer goed in je vel steekt. Was die wandeling daar in het veld met de wapenen zo mooi?” Japie, man, die Friese Wouden? Je weet, ik voel het in mijn genen. Er gaat niks boven Groningen zei ooit een VVD-er, nou die lui vertrouw ik eerlijk gezegd met hun praatjes niet. Nu pas is tot mij doorgedrongen dat hij bedoelde “die spekken de staatskas….” Even vertrok Japie zijn gezicht. “Nou nou Harms, zover heb ik het nooit gedacht.” “Japie, kerel, je weet, wijsheid komt met de jaren, maar vanmiddag had ik even een bevlieging. Ineens kreeg ik het door. Deze week was er weer een beving van moeder aarde. Hier gelukkig niet. De omgeving van Wapenveld is fantastisch. Het land, waar de boeren misschien niet meer onder de wapenen kwamen ook, terwijl er best in het landschap veel veranderd is in de loop der tijden als gevolg der getijden (althans volgens mijn zegsman en die scheert niet langs de werkelijkheid van het bestaan) dat kan ik hier wel verklaren. Maar ineens bedacht ik mij: er gaat best wel wat boven Groningen, naast de Friese Wouden ook de Veluwe, maar dit landschap met op de achtergrond de IJssel, en toen ineens ”ah geldkraan versus gaskraan.” Het werd mij duidelijk.
Enfin, fantastisch gewandeld. Er scheerden een paar keer prachtige buizerds langs ons heen en mijn medewandelaar, geboren en getogen in het veld der gewapenden, nou ja Wapenveld dus, was opgetogen in en over zijn eigen geboortestreek. De streken die hij in zijn jeugd heeft uitgehaald zal ik niet verhalen. Maar zelfs een paar lekkere bakken koffie en bijna geen gevoel dat we toch behoorlijk hebben gesjokkerd geeft een kik voor deze dag. “
”t Jonge Harms, wat fijn als je zo kunt sjokkeren over ‘ s Heeren wegen” . ” ” Weet je Harms, ik kijk nu al uit naar het verhaal over jouw jeugd. Ook jij hebt vast veel te verhalen over de schelmenstreken die jij hebt uitgehaald in en op je geboortegrond.” “Ha ha Japie, bekijk het maar. Ik ga dat mooi niet doen. Dan brand de buinebonensap van jou nog aan. Wie weet misschien wel van chagrijnigheid. Nee Japie, als ik met hem langs de boorden van mijn geboortegrond scheer, houd ik dat mooi achter de kiezen. En vuurwatertje bij mij gaat ook niet meer lukken . Weet je Japie, je moet Wapse eens uithoren. Die lijkt mij tot vele schelmenstreken, ik geef toe, het is een archaïsch woord, maar jij begrijpt dat wel, in staat te zijn geweest. Laat deze oude kale behaarde bejaarde je nog gelukkig maken met een foto van een door hem met name genoemde boerderij.
“Kom Japie, we nemen er nog eentje, en als het aan mij ligt kom ik zeker spoedig terug. Want eerlijk is eerlijk deze locatie van jouw Japie, De Gulle Gaper, geeft immer inspiratie en ook is deze historische plek wat mooier dan een modern café restaurant in het land van de ontwapende Wapenvelders. Al moet ik hun biertjes (niet hardop zeggen) toch wel eens gaan proeven. En ze hebben er nog meer van ook zag ik op de kaart. Niet vergeten:”proost op de wandeling”.
Want weet wel dat de weldoener op mijn reis door het mooie landschap wel gezorgd heeft voor “een rijke geest”.
