De beslommeringen van een ligfietsende levensgenieter

Categorie: Nordic Walking Pagina 1 van 3

Homo sapiens,  sappig mens

 

Gedachten bij het nordic walking

Miljoenen jaren duurde het volgens Freek Vonk. Slangetjes met steeds kleiner wordende pootjes. De evolutie over enkele miljoenen jaren zorgde voor een snelle sluiper. Genaamd slang.

Deze gedachten knalden door mijn nog niet geëvolueerde brein. Maar ik heb natuurlijk nog wat jaartjes te gaan. Of denk ik verkeerd? Moet ik omdenken?  Denk erom, dat kan vreemde verhaaltjes brengen. De brenger van het nieuwtje over de slangen met steeds kleiner worden de pootjes is heilig overtuigd van de voornoemde ontwikkeling. Ondertussen stiefel ik door. Rechtopstaand mens. En ik geloof niet dat ik van de aapjes afkomstig ben, al zal menigeen nu wel spontaan de evolutietheorie onderschrijven.

Dat begrijp ik en het scheelt me helemaal niks. Mijn linker voor mijn rechter, mijn handen samenknijpend en dan? Die verhipte stokken. Moet ie nu met links gelijk naar voren? Ja, de rechter en die knijp je,  de linker laat je juist weer los en dan… Zo strompel ik door. Nordic walking. Maar ’t moet gezegd: het gaat steeds beter. En misschien krijg ik die verhipte blessure aan de achillespees ook wel onder de knie. Daar zit ie al maar nu moet je omdenken.

Ik keek nog even terug. Op de achtergrond van het decor zie ik ze afgebeeld  staan. Van kruipend soort naar soortgenoot. Homo sapiens. Rechtop lopend, met twee “poten”. Hum, ik kijk naar mijzelf zonder selfie te maken. Met twee stokken loop ik dus eigenlijk  “op vier poten”. En het gaat makkelijker dan ik verwacht had. Je moet er niet bij nadenken, dan gaat het mis. En kijk ook maar niet naar de achtergrond bij Freek Vonk, want dan spatten de apen weer in beeld. Nou deze “aap” loopt op twee  “poten” en wordt ondersteund met twee pools. Je zou kunnen denken dat het  vier “poten” zijn en dat ik dan terug ben bij af. ’t Heeft in ieder geval geen miljoenen jaren geduurd. Mijn inzicht en ontwikkeling  is gewoon. Het is niet gewoon bedoel ik, het is spectaculair. Een sappige homo sapiens, zoiets of wat anders. Ik.

Een ding is zeker. Het is wel vlotter en makkelijker dan gewoon kuieren.  Het lijkt op schuieren.

plooisleurhutcaravanbakje

Vandaag is de rust weer teruggekeerd. De plooisleurhutcaravanbak staat voorlopig weer even in de stalling. Natuurlijk zijn er mensen onder ons die erg grote belangstelling hebben naar de eerste ervaringen. Zoals in het stukje hieronder stond, is de wagen voor het eerst even uitgeklapt op een wel heel erg winderig stukje Noord-Holland. Gewoon om te showen. Maar nu hebben we gebruik gemaakt van de faciliteiten in optima forma. Ik kan natuurlijk heel lyrisch gaan doen. Maar laat ik het simpel houden. Geweldig. Prettig om mee te rijden. Heel wat fijner dan een sleurhut. Hanteerbaar en heel snel op de plek te zetten zonder je een breuk te moeten duwen of zwaar te manouvreren. Dit kan ik met een hand. Wat lastig is ie wel om mee achteruit te rijden door de korte dissel. Het opbouwen is echt gewoon ook door ons te doen. Dus erg intelligent hoef je er niet voor te zijn. Er is dus nog hoop. Overigens is er op internet genoeg om op te bieden. Rapido Confort is comfortabel, intelligent ontwerp, te gebruiken door semi-caravanners. Ik zal alleen nog iets met de electra voor een waterpompje moeten doen, maar alles werkt verder prima. En ook waterdicht, want de eerste nacht hebben we inderdaad toch wel een beste bak hemelwater te drinken gekregen.

Opzetten: binnen tien minuten stond de bak uitgevouwen en verwachtingsvol te lonken naar een voortent. De voortent opzetten kostte ons geen moeite die noemenswaardig is. Dus zeg ik er verder ook niks over. Twee rascaravanners stonden op afstand met bewondering te koekeloeren en gaven ons na afloop een 10. En da’s meer dan dat er op mijn functiewaarderingsbedelbriefje staat. Daar krijg je het predikaataardbeving volgens de schaal van Richter nog niet mee benoemd. Dus, de wagen laat zich ook in gebruik gewoon heel goed gebruiken. Nu de directeur zelf met grote tevredenheid heeft geconstateerd dat dit ook nog eens het meeste leek op “kamperen” zeg ik het Bredero na: het kan verkeren. Voor zover ik nu beoordeel: geen verkeerde keus.

Wij stonden op De Bankenburg te Heerde. Zie www.debankenburg.nl. Ook dit is een aanrader. Foto’s? Volgen.kussens snijdenin uitgevouwen toestandhet keukenblok, zelf wel te installerenin vol ornaat op de blankenburg te Heerdeons ruime plekjezonsondergangDe Bankenburg

Geen ouwe koeien

Neen, we zullen geen ouwe koeien uit de sloot halen. Maar er waren me een paar mooie koeien! Afgelopen zondag hebben we eens ouderwets een stukje Soppenhof in Doornspijk gewandeld met broer en schoonzus. De wereld waar we vandaan kwamen, zo u wilt uit de zandgronden ontsproten, was ons wandeldoel. Er waren slechts een paar belangstellenden. Maar ze mogen er wezen.

Nordic Walking 9

Woensdag 5 april lekker wezen Noors wandelen. Ach, wat een genot om eens lekker door de bossen te rossen met de stokken. Nou ja, rossen is wat erg onbeleefd voor al die activiteit die aan de dag moet worden gelegd. Toch is een kleine anderhalf uur wandelen met een fijne groep enthousiaste mensen een heel gezonde bezigheid. Dit groepje mensen was overigens niet compleet. Onze Wendy staat helaas niet op de foto. Ze had zich gedrukt, zoals dat wordt genoemd. Mede door het goede weer waren we letterlijk in alle staten van opwinding. We zijn dus gewoon afgelopen. Alleen het verhaal achter het verplaatsen van de auto’s is iets wat m.i. alleen in het Utrechtse voorkomt. We moesten de auto’s zo plaatsen alsof het lijkt dat niet alles vol is. Het risico zou anders te groot worden dat “men door rijdt” omdat alles “vol” zou zijn…….Je moet er maar op komen.IMG_0010.JPGHet overgrootte deel van de stoksjouwers in de duinen achter Soest.

Pagina 1 van 3

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén