De beslommeringen van een ligfietsende levensgenieter

Maand: februari 2012

Katholieke grapjassen Deel 2

In deel I zocht ik het uit. Er was een raadslid in Harmelen die katholieke grapjassen zocht. Hij kwam mooi voor een dichte deur. Later, in zijn antwoord, gaf de voorzitter van het geheel eigenlijk weinig toe. Die zaak moest gewoon met rust worden gelaten. Maar ik bleef wel zoeken. Waren er “Katholieke grapjassen in Harmelen?” De vraag stellen, betekent dat je moet zoeken.

In de loop van de tijd kreeg ik wel een berichtje met een foto over “die katholieke grapjassen” in een Harmelense kerk. Maar da’s niet wat ik zocht. Vind ik “niet kies” om te plaatsen. Om diverse redenen. Een van die redenen is dat die foto niet van mij is. Dus? Ik zocht verder.

Eureka! Gevonden. Vandaag liepen er vele “katholieke grapjassen” rond. En ook nog grapjasachtige figuren die deel uitmaken van het bestuurlijk establishment. Tja, daar zou je geen grapjassen zoeken, maar kijk maar eens! Ik zie een vader en een zoon en enkele bestuurders. Mochten er nog raadsleden zijn die ze zoeken: ik heb nog wel meer foto’s, maar ’t is me eigenlijk al wat teveel van het goede, dat begrijpt u, die mij kent….

Niet mis

 

Fijne kerkvader?

Een mens leest wel eens wat. Al moet ook eerlijk gezegd worden dat ik wel wordt gewaarschuwd.  “Van vele boeken te maken is geen einde, en veel lezens is vermoeiing des vleses”.

Dus? Boeken maken zit er niet in. Maar ja veel lezens? Oppassen dus. Ik zal mij daarom voor de lezer ook maar sterk beperken. Een kleine ankedote over “een fijne kerkvader.”

Nou, of ie zo fijn was weet ik eigenlijk niet. Er is wat om hem gestreden. En is er veel verdriet en ellende om die man geweest maar er wordt nog steeds “op hem gestudeerd”.  Remonstrant en Contra-Remonstrant, maar wat is er nu over die figuur te vertellen?

Ja over wie eigenlijk? Een mens uit Oudewater.

Ik lees wel eens wat en zo lees ik dat deze kerkvader ooit als een vechtjas is bezig geweest. Ene zekere Baers vertelde dat op een bepaald ogenblik dat mens uit Oudewater, en ik zal zijn naam maar verklappen,  dat was Arminius, op de Haarlemmerdijk (Amsterdam) was. Hij hoorde enig rumoer. Hij vroeg wat er daar te doen was. Hem werd verteld dat er een doodslag was gebeurd en “de doodtslager van de Gerechtsdienaars vervolgt wierdt”.  Voor het goede begrip “er was een moord gepleegd en de politie zat achter de moordenaar aan”. Zo lijkt het wat eigentijds. Juist op dat moment kwam de misdadiger aangelopen en Ds. Arminius greep de bewuste misdadiger “bij de krop van zijn wambuis”. Arminius was kennelijk een echt vechtersbaasje, want hij smeet de misdadiger tegen de grond. De heren gerechtsdienaars, de politie van die tijd dus vermoedelijk ook al blij met wat burgerinitiatief, grepen de misdadiger bij de kladden en namen hem alsnog gevangen.

Pest van de Kerke.

Ja, ’t zijn mijn woorden niet. Soms denk ik dat we tegenwoordig iets fatsoenlijker zijn. Maar als ik allerlei fora op het internet raadpleeg dan weet ik wel zeker dat we minstens zo grimmig kunnen reageren als “vroeger”.

Arminius. Wie kent hem niet? Maar wist u dat hij door een geleerde heer eens behoorlijk op zijn nummer werd gezet?

Dit ging als volgt.

Katholieke grapjassen?

Soms doe je nog eens een kleine ontdekking als je aan het werk bent. Ooit gehoord van katholieke grapjassen? In Harmelen waren ze kennelijk afwezig. En dat snap ik nu niet. We hebben net een carnavalsmis achter de rug en als je dan leest dat er “afwezige katholieke grapjassen” waren, dan borrelt er wat in mijn geest. Geestig? Volgens mij wordt ik omringd door katholieke “grapjassen”.

Zaterdag is het weer zover. Harmelen. Natuurlijk bekend om de ramp met het monument,  trekt alles uit de kast voor een beetje plezier met een grote optocht van de Kwakbollen. Wie weet ben ik wel zo’n grapjas om, gekleed in warme jas, een paar fototjes te schieten van de grapjassen!

Hoe dan ook, op 15 augustus 1963 waren de katholieke grapjassen er vandoor. Maria Hemelvaart, zo stond er als extra toevoeging bij de notulen. Ik zal daarop niet verder preluderen.

Wat was wel het geval?

Een raadslid stond met zijn snuffert voor een dichte deur. De katholieke grapjassen waren verdwenen. Hij is er achter aan gegaan. Niet achter die grapjassen, maar waarom de tent gesloten bleek. Hij kon het huis der gemeente niet betreden!.De volgende dag vroeg hij om opheldering en kreeg ten antwoord: Wij zijn om half één maar naar huis gegaan, want het was zo vervelend en ongezellig met die paar mensen”.. Dat raadslid was goed van de tongriem gesneden en stelde daarop de vraag: “ Hoe moet ik dit nu opvatten? Zijn de afwezige katholieken zulke grapjassen? Ik moet U zeggen, miinheer de voorzitter, ik kan het echt niet aan hen afzien. Of heb ik mij vergist en is beneden in het raadhuis geen secretarie maar een amusementsvereniging of misschien wel een raadskelder. Mijnheer de voorzitter. Het gaat toch niet aan op een niet erkende feestdag het gemeentehuis maar te sluiten en ik verzoek u na te gaan of de deserteurs een snipperdag in mindering is gebracht.”

Welnu, de voorzitter wenste in zijn beantwoording er niet veel woorden aan vuil te maken. Wel werd duidelijk dat het voor het daaropvolgende jaar een verplichte snipperdag zou worden.

Of ze nu vrijaf nemen?

Zaterdag zullen we het weten. Dan is Harmelen weer even kikkerdorp bij uitstek. En als alle grapjassen nu maar goed gekleed gaan met de kou.

In training?

Denderend weertje. De koorts slaat in alle heftigheid toe. Ook ik wil weer in training. Stel je toch eens voor dat ik zou worden ingeloot. De Tocht der Tochten.

Bij mij staat de hele handel echter op de tocht. De fysio is niet erg gelukkig met mijn plannen.

De schaatsten die ik kreeg van een collega om weer eens te proberen, hebben slechts 100 meter toegestaan om mij zelf tot inkeer te laten komen. Slechts 100 meter. Als het dat al was. De ouwe baas trok het niet meer. En de schrik zit in de benen. Eigenlijk viel het mij niet tegen. Het ijs niet ,de schaatsen niet,  alleen mijzelf kwam ik al snel tegen. Dat ging niet meer zoals vroeger. Maar ineens?

De hakkeband liet het afweten. En toen had je Pietertje aan het dansen. Zwabberen bedoel ik. Enfin, kwam gelukkig nog heelhuids over de eindstreep.  Heb mijn record van vorig jaar en dit jaar al weer gebroken. Ik heb geschaatst. En niet ik heb gefaald, maar de schaats.Picture 13

Ik sta.

Weer met twee benen op de koude grond.

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén