De beslommeringen van een ligfietsende levensgenieter

Maand: augustus 2021

Zorg

kwaliteitsdoeleinden? Nunspeet, 27 augustus 2021

Vandaag ben ik tegen de muren van de zorg gelopen. Mocht je nog bij je positieven zijn, (ik kreeg er pijn van in mijn hoofd) nou dan gaat zoiets voor mij bijna linea recta naar de Ggz instellingen. Welkom in de -digitale- zorgverlening.

Eerst had ik telefonisch contact met een aan de huisarts gelieerde hulpverleenster. Aan haar mocht ik wat testuitslagen doormailen. Het opgegeven e-mailadres maakte melding van een onbekend email-adres. Mijn mailtje kwam maar niet op de plaats van bestemming. Toch was het wel het goede adres, toch was alles goed gespeld, maar ja: mail delivery..

Teneinde raad, er zijn 4 wachtenden voor u, en een stiefkwartiertje verder werd ik keurig door de telefoniste te woord gestaan.”Oh, probeert u dan…mail.nl. “. Dat werkte, zij wachtte totdat mijn verhaal was doorgekomen. “Ja hoor, ik zie het, die is binnen!”

Verbazing heb ik onderdrukt, want hier vroeg ik mij al af of deze post niet valt onder medisch beroepsgeheim, AVG, etc. De telefonistes kunnen blijkbaar (?) zo alles (?)in mijn dossier lezen. Nu heb ik niet veel te verbergen, behalve mijn prostaat probleem, erectie probleem, ongekende woede aanvallen, jubelende teen, hoge bloeddruk, depressieve gevoelens etc. maar dat terzijde. 

“Op uw site staat helemaal nergens een e-mailadres”, zo was mijn betoog. “Als ik iets digitaal moet regelen lijkt mij dit toch wel van belang”.

Het werd van harte beaamd, zij zou dit meteen aankaarten. “Een hele goede tip van u, meneer”. Mijn verbazing zit thans onder de bureaulade.

Peinzend.

Peinzend duik ik onder mijn bureau. Even moed verzamelen. Als ik een woede uitbarsting krijg, stoot ik mijn hoofd aan het bureaublad en maak dan minder spatjes. 

Mijn zorgverzekeraar heeft brede contracten. Dus wat strips halen bij mijn apotheek is zomaar niet even geregeld. Die komt blijkbaar voor dit onderdeeltje niet in de contractbestanden voor. Ik was door mijn begeleidster van en voor deze bijzondere toestand al gewaarschuwd. En een gewaarschuwd mens telt voor twee. Ik bel met mijn “ZORGverzekeraar”.

Nadat ik ben ingelogd vond ik zowaar een telefoonnummer. Ge begrijpt het al:tuut tuut, er zijn vijf wachtenden voor u. De riedel van hiervoor is ook nu weer van toepassing. Klapper in dit gebeuren is dat ook dit gesprek wordt opgenomen voor “kwaliteitsdoeleinden”. Huh, wordt dus blijkbaar bij ieder telefoon gesprek opgenomen. Ik vraag mij in gemoede af: “Zou er ooit iets mee gedaan worden?”

Enfin, na tig minuten kon ik mijn vraag kwijt. 

Het antwoord is dat ik wordt verwezen naar een gecontracteerde medicamentenleverancierapotheek. En ja hoor, via hun website contact opgenomen. Ik wil niet flauw zijn, maar er waren drie wachtenden voor mij…en het telefoongesprek wordt voor “kwaliteitsdoeleinden“  opgenomen. Lang verhaal komt neer op: eerst uw burgerservicenummer, naam, geboortedatum, adres en naam van je huisarts etc.

“Inderdaad, meneer, u moet een briefje hebben van de huisarts. Wie is dat? En welke apotheek hebt u?”

“Waar kan ik de verwijzing dan naar toe sturen? “ Het is zo simpel. Via “de e-mail, meneer”. 

Ja ja, laat dat adres weer Niet op de site staan! “Oh, meneer, wat goed van u! “ Nou mevrouw, wat slecht van jullie”.

Ik wil geloof ik maar niks meer. Drie kwartier verder, echt geen minuut van overdreven. En dan zul je eens wat minder goed met de moderne digitale werkelijkheid in de wereld van zorg en communicatie kunnen omgaan! Ik wacht mijn briefje maar af. Dan zien we verder. 

Van de zorg word ik op die manier knettergek. Ik meld me bij…

Oh ja, ik schrijf dit maar ten behoeve van de verhoging van kwaliteitsdoeleinden. Je weet maar nooit.

Op naar GGZ…er zijn nog….wachtenden voor u! Tuut tuut tuut….

Schaduw

Merkwaardig. Zeker, Schaduw, het is merkwaardig. Herinneringen kunnen ineens sterk gaan leven. Door ineens iets “te zien”. Ja, zelfs is het zo merkwaardig dat je beelden uit het verleden kunt oproepen. En dan doe ik mij echt niet als een zweverige waarzegger, paragnost of weet ik wat voor “geestenbedrijversfenomeen” voor. Maar gewoon, het blijft wel iets merkwaardigs. En sommigen krijgen alleen bij dat laatste woord (het is dus het ultieme bewijs van het voorgaande) een ietwat gefronst koppie. Mompelend in jezelf “merkwaardig”, de “r” laten rollen op de tong en dan de herinnering aan een klein bijzonder fenomenaal mannetje van de Franse recherche is uw deel.

Bij het wandelen door mijn geboortestreek kreeg ik dat “merkwaardig” even niet meer uit mijn “geest”. Kijk. Dan zou je schrikken. Alleen: ik zag een schaduw. En “schaduw” en “merkwaardig” blijken merkwaardig veel overeenkomsten te hebben.

dav

Iets verderop, tijdens die gedenkwaardige wandeltocht, voor mij althans, werd ik nog iets gewaar. Klein maar dapper. Ruig en woest. Verdikkie, twee van die kleine hengstjes

dav

die mijn geheugen als het ware van het verre verleden als klein jochie van 10 ineens in de rauwe werkelijkheid van het nu plaatsten. Daar, in exact dat stukje weide, heb ik op “exact” diezelfde pony’s voor het eerst “paard” gereden. Merkwaardig, wat een gelijkenis. En dat na 60 jaar…Het woord spoelde door mijn geest. En verroest als het niet waar is, hetzelfde prikkeldraad dat is er nog. Net zo verroest…

dav

Raar, dat je na zoveel tijd bijna fysiek de pijn nog kunt voelen toen de beestjes meenden mij van hun rug te moeten kieperen in? Juist ja, dat verhipte prikkeldraad. Merkwaardig om te zeggen, bijna voel ik inderdaad die fysieke pijn. De herinnering blijft kennelijk actueel. Een rechercheur `a la de Schaduw zou mij met zo’n fenomenaal geheugen als een merkwaardige getuige wel kunnen gebruiken.

Ik zie de poot afdruk. Ik ruik de beesten. Echt. Ik zie het bloed over mijn handen druppelen (bijna dan) en sta verstild te kijken naar mijn schaduw.

Merk aardig.

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén