Het is stil in huis. Harms peinst. ‘ In wat voor een bijzondere wereld leef ik eigenlijk. Nog geen 50 jaar geleden wisten we helemaal niks van mobiele telefoons. Kleurentelevisie was er niet en mijn afkomst was weliswaar bekend, maar hoe het in elkaar stak?’  Harms wist het zeker op die leeftijd niet.

Wat rijgen de dagen, maanden, jaren zich eigenlijk hard aaneen. Mem zit op haar bankhoek. Puzzelen is een fenomenale bezigheid. Harms is niet zo’n puzzelaar. Dat had ie al teveel gedaan in zijn leven en de levenspuzzel is nog steeds niet opgelost. Neen, hij schud zijn wijze manen, draait het gehoor op zacht en verdiept zich in de oude stukken. Da’s waar ook. Hij moet binnenkort nog een verhaal vertellen. Dat heeft ie al eens eerder gedaan. Daar waren misschien wel honderdvijfenzeventig mannen en vrouwen. Hij was zich te pletter geschrokken. De vrouw was er ook  minder gelukkig mee geweest. Maar dat lag aan de inhoud van zijn verhaal. Harms moest er in zichzelf ook nog wel een beetje om  lachen.   Dat kon gebeuren natuurlijk. Er zich veel van aantrekken deed hij niet, maar stiekem had ie het er eigenlijk ook wel weer verrekte moeilijk mee gehad. Kritiek kon hij kennelijk niet best verdragen. Neen, hij had, waarschijnlijk net als alle andere menselijke wezens, veel meer behoefte aan een goed kompliment.

Ondertussen scheerde hij zijn vingers al weer over een nieuw menselijk fenomeen van een trackpad. Hij grinnikte,ach, hij was nooit te oud om te leren en het moet gezegd, het ging hem ook nog wel redelijk af. Beter dan met die fratsen van sociale media. Wat een geleuter daarover door de wereld wordt gezonden, neen, dat vond Harms helemaal niets om over naar huis te schrijven. En dan heb je van die zogenaamde moderne politici die alleen maar via tweets communiceren.  Met de diepgang van een drol lijkt het wel. En iedereen springt erop alsof het moderne strontvliegen zijn. En maar kommentaar geven op elkaar. En dat noemen ze dan ook nog communicatiekunde. ’t Zou wat.  Harms kreeg pas nog een uitnodiging om daaraan mee te doen. Zo’n cursus. Diepe verachting welde nu op in Harms borst. Wat was hij getergd door zoveel onkunde. Een van de introduktie vragen was of je ook uitging van “vakjargon”. Harms zou zo weer gaan gloeien van verontwaardiging.

Neen, Harms vond het niks Harms vindt het gewoon niks. Dan zijn vriend Wapse. Die is van een heel andere kaliber.

Wapse heeft problemen. Wapse is niet zo gezond, en dat vond Harms wel erg naar voor hem. Wapse, zo’n man uit het hoge noorden. Dantumadeler van oorsprong Driesumer van heden en meelevend tot en met. Dat was een vent.

Zulke  kerels die in het figuurlijke gewoon van die bikkels zijn die aan de enige echte mannelijk sport doen zoals rugby, maar dan op het meer verfijnde vlak van verhalen vertellen. En ach, of ze dan eens aan een extra pilletje zijn? ’ t Mocht wat, daar in het Noorden en dan met name in de Friese Wouden daar zaten ze vroeger ook al, verhalenvertellers. Ja, daarvan is  Harms  wel overtuigd. Wapse behoorde zeker tot die soortgenoten. Meesterverteller van de Friese Wouden.  En in het Meertensinstituut hebben ze daar ook het nodige van. Zelfs van zijn eigen soort. Harms zal maar eens met het Meertensinstituut contact opnemen. Die verhalen van die Wapse kunnen ze daar heel best gebruiken.

Wapse is de man achter de site van het regionale netwerk. Wat een verhalen bedisseld die man. Zo’n man moest je eigenlijk op een historisch verantwoord educatief centrum neerzetten. Daar kon je ze bere best gebruiken. Ja, Harms zag dat wel zitten. Maar ja, Harms zelf had niks in de melk te brokkelen. En vermoedelijk Wapse ook niet,  dus die viert zijn kennis bot op het wereldwijde web en de plaatselijke dorpskrant.  Wapse is ook niet het type om melk te verkopen. Naast zijn sterke verhalen betreft dat ook nog wat vuurwatersoorten. Dus ja, Harms kan er naar fluiten, Wapse is de man met de verhalen, het vuurwater en de duiten.

Harms zou  dat soort dingen zelf niet zo doen. Neen, de plaatselijke dorpsvorsers en praatjesmakers moeten het vooral niet achterwege laten. Harms doet het onderzoekswerk wel. Levert de hele handel in hapklare brokken aan en anderen verzorgen om zo te zeggen de lay out. Wapse deed alles zelf en laat zich vooral inspireren door van die vreemde typetjes als een Harms en vermoedelijk nog veel meer van dat soort vreemde vogels.

Ja, Harms wist het wel. Hij had al eens heel lang geleden contact gehad met een Kooistra in Canada. Ook een stukjes schrijver. Hoe die alle familieleden bij elkaar kon praten, ach, als hij daar aan dacht dan vond Harms zich maar een sukkelaar. Ook daar zou Wapse maar eens naar moeten omzien. Die twee zouden elkaar nog best wat bij kunnen brengen.

Neen, Wapse. Da’s de man die mooi vertellen kan. Wapse is de man van de dorpsrubriek bij uitstek in de stek van het Hoge Noorden en wil je wat weten? Wapse zal het nooit vergeten.

 

Zo pienst Harms en trekt zich maar weer eens terug in zijn schulp van verongelijkt zelfbeklag.

Zo goed als Wapse zou hij nooit worden. Maar Wapse heeft hem wel weer een heel best stuk familie bezorgd.

Bezorgd kijkt Harms nu op zijn horloge. Dat wordt alsnog skypen met de club uit het hoge noorden. Tijd voor een bakkie en wachten nu maar.

11/03/2012