De beslommeringen van een ligfietsende levensgenieter

Maand: maart 2016

Wilt u even?

“Vrouwke, ik ga even met de hond weg.” Daarna was het aanriemen, jas aan en even lekker weg. Gewoon met dat kleine beestje eruit. “Goedemorgen meneer”. Groetend stond de kleine man uitgerust met rugzak hengel, schepnet, tangetjes en andersoortige uitrusting langs de waterkant “Mooi natuurgebiedje hier, meneer, maar die snelweg?” “Dat is nieuw. Eerst was er een klein smal pad en  blubberig. Maar nu denkt men de oplossing te hebben gevonden in een semi snelweg. Aan het vissen?” “ Ach, een mens wil wel eens even wat anders. Het snoekseizoen is nog een paar dagen en open dus moet ik het er nu van nemen.” Tevreden en met scherpe blik gericht op de waterkant stapte de visserman parmantig door de graspollen naar de kant van zijn jachtgebied.
“Nou succes, dan maar, goede vangst”.

Of mijn woorden hem bereikten, weet ik niet.
Niet veel later stapte ik met mijn kleine rakker door de half verwilderde en gecultiveerde rondweg van het natuurgebiedje. Ook dit mens wil wel eens even de grijze hersentjes op ander niveau tillen. Na een klein kwartiertje draaide ik terug. De visserman was volop aan het hengelen. Zijn kleine, mooie soepele hengel zwiepte langs de waterkant.
Ineens verstrakte lijf en leden. Spanning ten top. De gierende adrenaline door het lijf joeg ook bij mij zelfs de spanning op tot een hoog voltage.
Raak, de hengeltop zwiepte links, rechts, boog door en de vislijn gierde door het zwerk. De op afstand waarneembare spanning van hengel en tuig dweepte mijn nieuwsgierigheid naar een hoogtepunt. En ja, daar werd de flinke snoek in het vangnet op het land getild. De rugzak zwiepte af, een tang en handschoen werden uit de uitrusting getoverd. De snoek had zich natuurlijk gewenteld in het net. Met enkele technisch vaardige handen werd het dier ontdaan van de dreg die dwars door de bek was geslagen. Het meetlint gaf aan 72 cm, van kop tot staart.

Ontdaan door de scherpe haken keek het dier met diepdroevige ogen mij aan.

“Ge mag zo weer gaan, joh,” fluisterde ik hem toe. Lodderige ogen keken in mijn ziel, alsof ze het had begrepen.
“Meneer, wilt u even?” De vissersman keek mij met troste blik aan. Een klein duurzaam telefoontje werd voor mijn neus getoverd. “Wilt u even?” Natuurlijk wil ik. Even een prachtfoto. “Kan ik mijn eigen zoon overtuigen dat deze jachtpartij niet voor niks was, meneer. Dank u wel.” Een foto werd genomen en eentje tegen het bibberen. Tevreden en trots keek de hij mij aan. En vervolgens werd zijn prooi weer aan de elementen van vuur, lucht en water  in eigen habitat losgelaten.
Dat was maar even. En voort ging de jacht.

Kramer en Bergsma

Twee matadors
staan langzaam van hun zitplaats op
strakke snuiten
strakke
pakken
pakken het publiek nu in.

“Ga naar de start”

De ijzers worden in het ijs geramd.
Ze zakken bijna door hun hoeven
hartslag, adrenaline en
spanning stijgt.
Pakken kraken
stil
staan beide vechters van het ijs
op geslepen ijzers
gereed.

Immense stilte
wordt doorbroken door het startschot
dat knalt.
Gejuich uit duizend kelen
zwelt aan
als een tsunami van geluid
In het walhalla van de sport.
Een climax die ruim 12 rondjes duurt
en uitbarst als de mastodont
van d’ scherpe ijzers
de lijn doorboort.

Kramer juicht het uit
het is gelukt
Bergsma overwonnen.
De buit is daar
roem snelt nu voort.
Voor wie het zag
Voor wie het hoort.

12/03/2016

Niet goed bij het hoofd?

Grote grijze grauwe donkere wolken
drijven boven mijn hoofd
gevuld met pgb-regeltjes-
schrijden ze voort
in schemernevel
en mijn wolkenzicht
in zicht
ben ik benauwd voor het klauteren
der jaren op mijn
leeftijdsladder.

Ik val eraf
en breek mijn heup.
Sorry, sir, in onze maatschappij
zijn wij met u
niet blij.

Ik zucht
Ontdaan van alle empathie met
d’ouder wordend mens
Doe ik een wens.
Komt u op leeftijd
God zij met U.

Verdriet

Verdriet
is
als een
traan
Ze welt op
en
verdroogt

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén