Een dag heeft 24 uur en 1,5 meter.

Een dag van 24 uur duurt heel erg lang

als je alleen maar kijken mag naar het behang,

op 1,5 meter.

De mensheid doolt verdwaasd

de maatschappij is plotseling uitgeraasd.

We kijken en we lopen,  houden afstand van elkaar

maar het behang kijkt naar mij

en vindt mij heel erg raar.

Nee, ontmoeten doen we niet

de handen worden niet geschut.

We zitten met de handen in het haar

op 1,5 meter en we zien eindelijk weer naar elkaar.

Zit je te somberen en weet je niet meer hoe of wat

te doen

neem dan de wandelschoen maar op

en sluit je- nu het nog kan en mag- niet op.

Op afstand zo maar meegeleefd

is iets , wat zelden werd beleefd.

De zorgers in de frontlinie van het gezondheidsveld

liggen op apegapen, bijna uitgeteld.

Bestuurders raken uitgeput

maar raak, oh mens, niet in de put.

Heb goede moed en geef elkaar

een virtuele groet. 

Schut even nu geen handen meer

maar breng de zorgen bij de Heer.

Dat doet je medeburger goed.