De beslommeringen van een ligfietsende levensgenieter

Maand: januari 2016

Nep parlement of dom parlement?

Laat ik maar beginnen met de stelling dat ik niet van mening ben dat het een nep parlement is. Een parlementariër die uitspreekt dat hij deel uitmaakt van een nep parlement en wel als parlementariër aanblijft is een nep parlementariër.

Die moet wegwezen.

Kenmerk van de democratie is dat we het moeten doen met de afspiegeling van “het volk”. Ai, een pijnlijke constatering. Want ondanks de mening dat hier geen sprake is van een nep parlement, slim en strategisch denken? Ik zet een vraagteken.

Er moest een nieuwe voorzitter komen. Vier kandidaten. Een PvdA, een van VVD-huize, daar kom ik op terug, een van de PVV en een van het CDA.

VVD-huize.
Enige schroom kenmerkt deze partij niet in haar handelen. De diverse vertegenwoordigers van ons volk van VVD-huize hebben er een beste pestzooi van gemaakt. Het hele bestuurlijke handelen staat eigenlijk Op Stelten. Enige vorm van “schroom”, “bedeesdheid”, “terughoudendheid” ja, gewoon fatsoen was niet misplaatst geweest. Een super voorganger die alles weg lacht. Het volk lekker gemaakt met duizend euro de mens. Mooi niks gezien…De ene bestuurder na de andere wordt weggezonden wegens oplichting, vermeende dan wel bewezen fraude om nog maar niet te spreken over de zogenaamde deal met criminelen. Ik zat en zit echt met de vraag in de maag welke criminelen er nu worden bedoeld. Want ook de volksvertegenwoordiging werd en wordt in het ongewisse gelaten. Bonnetje hier en bonnetje daar, maar wie en waar welk bonnetje uit de en welke hoed tovert? Onderzoek naar lekken bij iemand uit het Limburgse bij een burgemeesters benoeming? Hooimaijers, die een beetje erg veel in de zak heeft gelaten? Verheijen met zijn wijntje. Ach deze rij is lang niet compleet. Wie is eigenlijk crimineel? Ik vraag maar….Zonder enige schroom kandideer ik als VVD dan toch maar voor het voorzitterschap opnieuw een VVD-er, want die kiepert brieven door een vernietigingsmachine wat ook al niet zo koosjer is natuurlijk. VVD en ik zijn gewoon goed. Denkt men. Hoogmoed..val? Ik verzucht, ja wanneer?
Teeven heeft vast op hem gestemd en ook de “verdwenen voorzitter” verdenk ik van politiek geloofwaardig handelen. Ze zullen vast op Elias gestemd hebben. Dat de PvdA’ers vervolgens op hun eigen kandidate stemmen, snap ik. Dat de PVV’ers hun eigen kandidaat steunen, oké, dat snap ik ook nog wel. Al wordt mijn snapvermogen als burger wel op de proef gesteld vanwege hun opvatting over het “ nep parlement “ . Dat snap ik dan weer niet zo goed. De moed zinkt je als eenvoudig burger wel in de spreekwoordelijke schoenen.

Aan me zolen met die handel. Je gaat er bijna zo over denken. Hartstochtelijke pleidooien over “de kleine fracties” en hun spreektijd. Uit heel de retoriek van “ik verkoop mijn eigen voor voorzitter” is er eentje die er eigenlijk met kop en schouders boven uitsteekt. Oké, die kleine stevige knul van de VVD ging nog wel redelijk, de CDA-mevrouw kon de vergelijking nog net niet over haar lippen krijgen om te zeggen dat in de gevangenis en in het parlement alleen maar boeven zitten (op Cees van de Staaij na dan)maar die mevr. Van PvdA-huize kon in haar betoog toch echt helemaal geen potten breken zou ik zeggen.

Conclusie.
Als er een bewezen heeft die het kon, gelardeerd met humor en gestrengheid en slechts alleen maar uitvoerder kon worden geacht van het reglement van orde, ja dan was en is Bosma kandidaat met kop en schouders boven het gepeupel van volksvertegenwoordigers. Dat was voor vriend en vijand wel duidelijk. En nu, daar werd zowaar gesproken door een parlementariër van “strategisch denken”. Ach, wat heeft dit zwikkie klaverjasfiguren(150 minus eentje) dan ontzettend dom gehandeld. Een cordon sanitair was en is nooit uitgesproken, maar de PVV zit erbij maar “doet niet mee”. Ondertussen belijdend dat ook de democratie bestaat uit respecteren van “minderheden” kreeg het een uitgelezen kans om de beste te kiezen, daarmee Wilders monddood makend. Hij kon dan nooit meer zeggen dat “ze hunnie toch niet wilden”. En zeg nou zelf, de minst gevaarlijke situatie is dan om “je tegenstander ietsie te gunnen” en je krijgt (hebben ze echt nodig) ook nog eens een goeie voorzitter. Denken doet ie niet, want hij gaat alleen maar voor “handhaving van het reglement van orde” en niks partijprogramma. Alles moet gezegd kunnen worden….Dus…
Als die eigenheimers van alle loslopende partijtjes nu wijs en strategisch hadden gehandeld dan hadden ze Wilders cs mooi heel wat retoriekwind uit de zeilen kunnen halen. Nu buldert hij alweer van “nepparlement” . Maar ik zeg: domkoppen, jullie –en in dit geval met uitzondering van de PvdA en VVD-die voor hun eigen kandidaat gingen (en dat is dan nog begrijpelijk, m.u.v. het gestelde over de VVD)jullie hebben je eigenlijk gewoon in het pak laten naaien. Dom, want strategisch was Bosma voor heel wat keertjes een slimmere zet geweest. Dat krijg je nog flink voor je kiezen. Ja,Roemer, dat had je van tevoren kunnen bedenken. Ben ik nu zo slim en jij zo dom? En heer van Raak, sla ik nu de plank mis of raak ik de roos? Wat de protestantse Bisschop heeft gekozen is natuurlijk niet bekend. Maar ondanks zijn prachtverhaal verdenk ik hem toch ook van een verkeerde keuze.

Eindconclusie.
Als ons parlement een echte democratie was geweest en slim en strategisch had gehandeld en wijs en met eerbied voor “andersdenkenden” (hoe foeilelijk de gedachtenkronkels van de PVV ook mogen zijn op sommige punten), ja dan was er nu een andere voorzitter geweest. Nee, het is geen nep parlement maar opnieuw een bewijs dat democratie een van de slechtste vormen van bestuur is. Het land krijgt wat het verdient . Het heeft een dom parlement.

Schrijf

Schrijf
Simpel en eenvoudig. Schrijf. Maar wat? En vooral hoe?
Even gleden de gedachten langs de kronkels van de grijze grachtengordel die ik hersenen noem.
Even werd ik getriggerd. Ja, wilt u mijn oude e-mailadres…
Neen, dat wilde ik helemaal niet. Geen e-mailadres. Een gewone brief. Een pen en papier, een postzegel, mooi stukje schrijfwerk..Ah ha. Schrijfwerk. Zo kieper je van het een in het ander. Schrijfwerk. Hoe kom je erop? Schrijven, ooit geleerd op de lagere school. Er waren ook wel hogere scholen maar je moest eerst de lagere school doorlopen. En wee je gebeente als je daarvoor je gebeente gebruikte. Netjes zitten was ook al een “must” om het op zijn Hollands te zeggen. Zoals ooit mijn buurman zei “daar is geen woord Spaans bij” en gelijk had hij natuurlijk. Want ja, hoe dan ook, je moest wel leren schrijven.

Lei en griffel
Op de lagere school waar ik dan ook nog eens geboren ben, kijk, zo krijg je het met de paplepel ingegoten, werd tot in de vijftiger jaren van de vorige eeuw (hallo, waar blijft de tijd?) met lei en griffel het beginsel van het schoonschrijven bijgebracht. Toen ik naar school ging waren ze in ieder geval nog wel aanwezig.

Potlood
Maar dit heerschap mocht beginnen met een potlood. Keurig netjes op en tussen de lijntjes werd fijntjes uit de schoolborddoeken gedaan hoe je de a, de b en de c mocht overtekenen. Schrijven, een speciaal vak voor je motorische ontwikkeling. Wij mochten het dan dunnetjes en dik vervolmaken, ophalen en neergang, krul en staart, ach wie maakt me wat?
Het potlood werd gebruikt en geslepen en gebruikt en opnieuw geslepen. Totdat het niet meer te hanteren viel. Te klein. Maar de zuinige hoofdmeester had daarop een tiental prachtige “potloodhouders” die tot vervelens toe gevuld moesten worden met de stompjes potlood. Voor schrijven kreeg je een cijfer.
Tot het grote moment daar was.

Kroontjespen
De kroontjespen. Een inktpotje zat al stevig vastgeklemd in je dashboard van je vaste tafel/stoel. Tegenwoordig zit je op zo’n bankje voor je lol op de camping. Toen, netjes twee aan twee opgesteld in rijen van drie of vier. Klassen van 30 of 40 leerlingen was bij ons geen uitzondering.
Netheid, vlijt en gedrag waren bij uitstek de vakken waar je uitstekend op kon scoren. En dat deed dit heerschap. Lager dan een 8? De straf kon je uittekenen. Met potlood.
Schrijf. Ja, wonderlijk als je eenmaal terug bent in de bankjes op het plein. Een noodgebouw, maar de inktpotjes gevuld. De kroontjespen in de houder en oefenen maar. Als je het goed deed, ach dan kreeg je de kroon op je werk. Voor netheid een 8. Dat was trouwens wel wat van je werd verwacht. Mooie ophalen en dikke neerdalingen, maar af en toe een haperende penpunt, die het geheel veroordeelde tot een Karel Appel schilderij. Maar dan net even anders. Niet netjes dus.
Glorieus was het moment van aanbelanden in klas 6. Eindelijk de laatste groepering, nu klas 7 en 8 waren afgeschaft, die dan de kroontjespen aan de wilgen mocht hangen.

Vulpen
Een vulpen werd hun deel. De ballpoint? Ik meen van niet, maar hier laat de grachtengordel van het grijze geheugen mij klapwiekend voor joker staan. Ik weet het niet. Ergens diep van binnen staat mij voor de geest dat een ballpoint niet geschikt was voor het aanleren van de juiste schrijfwijze van de goede vorming der motoriek, laat staan het overdenken van dat wat geschreven staat.
Mijn dierbare vader ging met mij op stap.
Bij Kootje- en uit piëteit kwak ik niet uit de school van bijnamen- werd een bezoek aan de kapper vereerd met de aanschaf van een hele echte Parkerpen. Vijftien ronde Hollandse guldens moesten er voor worden neergeteld. Maar dan had je er eentje met een gouden pen. Zo, kaalgeplukt door de uitzonderlijke capaciteiten van ’s mans schaar en tondeuse en scheermes, en ook nog een voldaan gevoel hebbend over de Parker, kon het leven niet meer stuk.

Maar schrijven met een kroontjespen levert toch eigenlijk wel de kroon op je werk. Sierlijk je kwaliteiten showen op een blanco vel papier geeft een ervaring van “Godzelf”. Je bent een creator. Jij maakt dat wat er staat!
Stil en verbaasd overpeins ik mijn geschrevene. Maar neen, geen kroontjespen. Geen Parker, die mij het gevoel biedt de woorden te parkeren op de overdekte ruimte van een parkeergarage.

Virtueel schrijverij
Tegenwoordig verdiep ik mij. Natuurlijk ook in die kronkelweg van het geheugen. Dat blijkt wel. De eenvoud van de kroontjespen werd ingeruild voor een Parker. Daarna in de hogere scholen was de ballpoint het element van vermaak en verdriet. Pennen met diverse kleuren. Pennen die je ook kon ombouwen tot fantastische katapulten (en nog denk ik) als ik denk aan de gewone Bickbalpoint.

Laptop
Nu, terug op dees aardkloot en aangeland in het heden overzie ik het gerommel op een laptop. Zelfs een telefoon geeft mogelijkheden je gedachten te ontvouwen. Virtuele veelschrijverij. Voor wie eigenlijk? Ach, al is het voor de fun, ’t blijft handig. Carbonpapiertjes zijn niet meer nodig voor vermenigvuldiging . Wie kent nog carbonpapier? En dan kom je opnieuw na 50 jaar terug in de schoolbankjes. Geen pen en inkt, maar gewoon een boekje, potlood en papier.

Archivarissenopleiding.
Ineens is het daar. Wat een prachtige geschriften ontvouwen zich aan mijn geestesoog. Geestig om een handgeschreven verslag te zien, met de bloedspatten er nog op, van een verslag over het verhoor van een of andere straatschoffie. Geradbraakt, maar wel een getuigenverslag waar het dna nog bijna uit te halen valt. Geschreven geschriften die je hersenen doen jeuken. Zulke mooie handschriften met pen en inkt?

Ganzenveder
Neen, met een ganzenveder. Dus op zoek naar een ganzenveder en probeer daar dan maar eens je gedachten en predikerij over de schoonheid van het verleden onder woorden te brengen. Haperingen en wanhoop zijn je deel. Met een ganzenveder het geschepte papier tot leven brengen. Da’skunst!
Dagelijks doorzie en overzie ik het gestuntel van het lezen van de oude taal. Ontdekkingstocht door de schrijverij van het verleden. De hiëroglyfen van de schrijvers. Spijkerschrift is nog een fase eerder. Dat lees ik niet. Hooguit zo zal men zeggen dat mijn handschrift gelijkenis vertoont met dat spijkerschrift. Weg netheid, weg vlijt en voor mijn gedrag hoef ik ook geen cijfer meer. Die tijd ligt achter mij.

Bits en bytes
Gelukkig, ik kan het met bitjes en bytjes aangeven. En een druk op de knop en iedereen leest dat schrijven leidt tot lezen en overdenken. Oh ja, dan moet je wel een e-mailadres hebben. Waar blijft de tijd van de enveloppe en die PTT beambte? En denk a.u.b. wel aan de juiste extensie. ’t Is er eigenlijk helemaal niet veel beter op geworden met de moderne techniek…Wilt u wel mijn nieuwe e-mailadres gebruiken en niet meer ziggo.nl, kpnmail, hotmail.com of gmail.com. Hallo zeg, welke brievenbus moeten we hebben? Vroeger had je alleen maar PTT. Weg met die extensies.
Geef mij maar?
Een mooie handgeschreven brief met gevoel en liefde die in het papier kruipt, uit de penhouder klotst. Memorabele gevoelens oproept. Het is geschiedenis.

Mooi schrijfjaar toegewenst. En kom je er niet uit, schrijfwijze of wijze schrijver, we wijzen het aan op de computer. En veel leesplezier.

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén