“Wat onwennig kwam hij binnen. Schuchter zou ik het kunnen typeren. Hij wilde wel wat onderzoek doen. Na de nodige formele plichtplegingen, inschrijven bij mij als studiezaalbezoeker, ophangen van zijn jas, zelfs nadat hij zijn koffie in de hal had genuttigd (bij ons gratis) was hij aan een tafel aangeschoven. Op mijn vraag of ik hem kon helpen vertelde hij dat hij eigenlijk op zoek was naar iemand die niet zou bestaan maar waar het verhaal over ging dat ie wel zou bestaan. Fronsend over zoveel duidelijke onduidelijkheid had ik hem gewezen op onze verzameling van namen van geboren, getrouwde en overleden burgers in ons werkgebied. Hij ging aan de slag. Maar een echte (voor) naam had hij niet. Een echte geboortedatum ook niet. Enfin, om een lang verhaal kort te maken: hij zocht naar een “onecht kind” een zuster van zijn vader. Maar dit verhaal “zweefde binnen de familie” en niemand wist er het fijne van. Er was nog een broer van zijn moeder, die was 95 jaar. Mijn suggestie om de orale geschiedenis van de man direct vast te leggen en “uit te horen” deed hem met de moed der wanhoop bijna naar zijn hoofd grijpen. Neen, dat zou de man zijn dood worden. Toch liet het verhaal hem niet los en of ik verder kon helpen.
Enfin, het kwam er op neer dat vermoedelijk dit kind in Zegveld ter wereld was gekomen. Soms werden de aanstaande moedertjes “over de grens van de gemeenschap” gezet nadat ze de grenzen van het gemeenschappelijke op “onwaardige maar kennelijk wel aardige wijze” hadden overtreden.
Waren ze kerkelijk? Oh ja, zeker, hartstikke “fijn”. En omdat de familie in kwestie ook nog eens van de Hervormde kant was maakte dit het zoeken toch iets eenvoudiger. Ik heb hem aangeraden de notulen van de kerk van Zegveld maar eens door te snuffelen en de doopgegevens. Enfin, het duurde al met al een paar uurtjes en ineens kwam hij of hij een kopietje kon krijgen. Hij had het familiegeheim ontrafeld!
Kijk, dat kan binnen een archief gebeuren! En wat een spannende verhalen levert dat weer op aan de familietafel!