Vieze meiden

‘Kerel wat zie jij bleekjes! ‘Wapse keek eens naar zijn vriend Harms.  ‘Ach, Wapse, jongen, je moest eens weten. Ging me daar vanmorgen effekes flink over m’n nek. Twee knappe vrouwen  hebben me bijna zover gekregen. ‘  Wapse keek eens naar Harms. Dat moest dan ook wel aangekomen zijn zeker. ‘t Jonge, als ik zo naar je kijk, Harms, dan is het beste er bij jouw wel af. En heb je dan de hele dag verder nog wel met die dames opgetrokken?’

Harms schudde wat meewarig zijn hoofd. De grijze trekken om zijn mond kregen meer het uiterlijk van witte sieraden. Wapse zag het wel. Het moest wel een hele kluif zijn geweest die Harms die morgen te verteren had gekregen.

‘Was het zo erg Harms? Ik weet, vrouwen kunnen soms verschrikkelijk zijn. ‘ Jawel,  eigenlijk hoefde Harms hem dat niet te vertellen.

‘Nou weet je, Wapse, het zat zo. Nou ja, het zat eigenlijk niet. Wat zeg ik, ik zou er nooit op zitten! ‘ Nu keek Wapse of dat ie zeven kruikjes beerenburger had gedronken. Die Harms kon ook altijd zo raadselachtig zijn. Hij fronste zijn wenkbrauwen, keek eens aandachtig naar Harms, en zag toch iets van een kleine twinkeling in de irissen. Die Harms nam hem zeker weer tuk. Wapse dronk zijn koffie. Die krijg je niet klein. Wapse vond dat Harms maar gewoon over de brug moest komen. Hij was altijd erg nieuwsgierig en nu zou hij net doen of het hem niet interesseerde. Ook Harms taxeerde nu zijn vriend. Hij zag de verborgen onrust en de diepe trek naar het nieuwtje heus wel. Enfin, hij zou Wapse mooi laten broeden.

‘Japie? Heb je nog een bakkie man? Ik ben er aan toe. Twee van die vieze meiden bij me op mijn werk hebben me bijna over mijn nek laten gaan! ‘ In zijn ooghoeken zag Harms de reactie al van Wapse. Ha,  die krijg ik wel klein dacht hij. ‘Ja, Japie doe mij er ook eentje. En met een Friese kruidjeskoek als het kan’ riep Wapse. Maar ho even, dat schoot Harms zowat in het verkeerde keelgat. Hij zou zo groen aanlopen bij de gedachte alleen al…..

Twee overvolle bakken koffie stonden te dampen op de stamtafel. ’t Was rustig. Het zonnetje scheen, de vogels twinkeleerden dat het een lieve lust was. ‘Mooi werk, eigenlijk hé zo’n lentezonnetje?’  Wapse keek heel genoeglijk naar het dartele spul in de verte. Geen auto’s te horen, alleen hier en daar in de verte een schimp, maar de wind was gunstig. ‘Zo,  dus jij had last van de vrouwtjes Harms? ‘ Natuurlijk, hij kon zijn vingers en nagels wel afbijten, maar hij moest nu toch weten waarom die Harms wat pips was om de snuit.

Harms keek. Neem jij nu maar je kruidjeskoek, jongen.. Wapse nam een ferme slok en een stevige hap.  ‘Weet je,’ zei ,Harms, ‘weet je Wapse hoe dat er uitziet als het eruit komt?’

Wapse, kieperde bijna van zijn stoel.’ Nou niet smerig doen hé? ‘ zei hij verontwaardigd. ‘Nou,’ zei Harms, ‘jij wilde zo graag weten wat die twee vieze dames mij voor bak gepoetst hadden, toch?’  Ja, dat wilde Wapse. En hij zei  dat Harms zeker bedoelde dat ze hem een poets hadden gebakken. ‘ Nou jongen, of ze nou een bal poetsten of een poets bakten dat zijn taalkundige zaakjes. Maar ze drukten mij een foto van een ondergescheten poepdoos onder de neus. Die bak was dus niet gepoetst als je begrijpt wat ik bedoel. Ik was koud binnen, en toen kreeg ik dat op mijn nuchtere maag te verwerken. Kun jij je voorstellen hoe ik mij “bescheten” voelde? Daarom. Daarom vind ik dat maar vieze meiden. Voor de rest zijn ze heel lief, maar zo’n ontvangst? Ik ging bijkans over m’n nek. En ze vroegen  ook nog of ik dat normaal vond.’ Wapse hapte nu naar adem. Ja, nu kon hij zich voorstellen dat,  als je zo je dag moest beginnen, het vreselijk moest zijn.  ‘En, wat heb je gezegd?’  ‘ Ik heb gezegd: ik vind dit een schijtzooitje. Dat zijn dus onze collega’s’.’  ‘ Nou, ik poetste zo snel mogelijk de plaat. En wie die andere plaat moest opruimen?  Gelukkig ben ik nog net niet benoemd tot schoonmaker, dus forget it en laten we nu maar en glaasje cola nemen om de zaak te vergeten. Gaan we even fietsen. Is mooi weertje en eet vooral de rest van je kruidjeskoek op.’

Wapse zat. Geen hap kreeg hij meer door zijn keel. Harms gniffelde. ‘ t Ja, jongen dat zijn nou mijn collega’s.

Weet je, ze kunnen de pot op.’