“Nou Japie, kijk we krijgen bezoek”. Even was Japie van slag. Bezoek? Zo door de week? Of zou die Wapse zelf van slag zijn?

Niet veel  later kwam er met enig lawaai een scooternozem aangescheurd. ‘Tjonge, Wapse, moet je kijken, die kerel heeft rode tassen”. Wapse rukte van slag zijn brilletje van zijn pientere neusje. De scooterman stierde zowat als een razende Roeland naar binnen. “Môgge mannen!” Huh? Die stem? “Waarachtig Harms, ben jij dat?” De helm werd van de romp getrokken, handschoenen vlogen over de tap en na wat gefrunnik, bril af bril op verscheen Harms helemaal in motor outfit ten tonele. Natuurlijk, Japie wist niet hoe hij kijken moest. Opnieuw schoten zijn linkse oog en zijn rechtse oog kruiselings door de herbergruimte. Wapse trok wit weg. Oeps,  Harms dacht even dat de defribilator van de kast getrokken moest worden. Zelf zou hij er bijna een hartverzakking van krijgen. Die Wapse toch.

Uit de jukebox kreunden de Kicks nog net hun mooiste lied. Gelukkig was het niet de Engelbewaarder die op stond, of nog erger misschien die bakherrie van een Hazesfiguur. Nee, Japie had wat dat betreft nog goede smaak. En na enig gesnuif en gesnotter kwam ook Wapse weer terug in de realiteit. “Wat krijgen we nou Harms? Weg die ligfiets? Hoe moet dat nou met die site van je? Jij op een brommer? Ben je weer een echte bromnozem aan het worden?” Wel de vragen, Harms had het allang voorzien, vlogen over de tap kast. Doe mij eerst maar eens een bruinenbonensapje Japie! Nou dat was niet aan dovemans oren gezegd. Japie stond al klaar en net zoals Wapse, maar niet zo uitgesproken in zijn gedrag, was de belangstelling voor het fenomeen scooter ook op Japie zijn gezicht te lezen.

Harms was zich bewust van de geweldige aandacht. De hele middag van zijn rondrit naar de Friese wouden had hij al genoten van de tot op het bot jaloerse mannetjes op leeftijd die vanwege die rare Harms ineens op een scooter met zijn hele tentuitrusting over ’s Heeren wegen aan het scheuren was.

Het landschap van weldadigheid deed Harms geweldig goed. Ooit had hij onderzoek gedaan naar landlopers en soortgenoten die in die contreien werden opgeborgen, al was dat natuurlijk niet geheel de juiste natuurlijke omschrijving van die arme stumpers, en inmiddels was hij in de contreien van Frederiksoord en Willemsoord aangeland. De heftige koude noordenwind was doorkliefd met de scooter. Gelukkig voorzien van een prachtig windscherm, maar fris was het toch wel. Volgende keer maar een lange onderbroek aandoen, bedacht Harms.

“Harms, man, vertel nou eens, wat jou mankeert? Jij op een scooter? Hoe haal jij dat nu…””  Wacht Wapse, je wil alles meteen tot op het laatste naadje van de kous te weten komen. Ik zal het kort houden. Ik wilde en moest er gewoon even tussen uit.  En wat is nou mooier om weer even naar het heitelan te gaan? Nou dit dus.. En daarom ben ik hier.”

“Ja ja, Harms maar jij op een scooter?” Het werd zelfs Japie te machtig. “Ach Japie, je bent jong en je wil wel eens wat. In de zestiger jaren had ik dat al eens gedaan met een neef van mijn vrouw. Zoek dat maar eens op, met foto’s en al op het regionaal net. Welnu, ik ben met pensioen en wilde wel even wat anders. Komt mijn schoonzoon met een mooie aanbieding, nou ja die heeft een stuk of drie vier van die dingen staan en deze vond ik wel een knappe. En brommeren is mij niet vreemd. Lang verhaal kort: de Kymco heb ik gekocht van mijn schoonzoon, die is blij, dochter gelukkig want weer eentje minder in de schuur,  schoonpa wat centen minder,  vrouwlief niet geheel ontevreden want zij heeft een tevreden man en dus zei Harms: voordat het winter wordt wil ik het eens proberen. Toeren zonder dat ik over mijn toeren raak.  Ik moest er maar een beetje extra op gaan letten en zo kon ik toch nog een eindje weg.

Japie, man die koffie is na een rit van 130 km best te drinken. Schenk nog maar eens in.”

Beteuterd door het kort verhaal keek Wapse wat voor zich uit.” Jij Harms, je bent eigenlijk gewoon de weg kwijt man.” Nee hoor Wapse, zo vulde Japie aan, hij is weer een bromnozem “.

Harms zuchtte. Ach mensen, wat is er mooier om van de vrijheid te genieten?En soms gewoon even van de weg afgaan? De weg kwijt? Het is een way of life.