Categorie: Harms Pagina 55 van 69

Groene Hart?

Vanmorgen zag ik dat er een ernstige indigestie optrad. Deze middag was het opnieuw raak. De Aorta van ons heilig groene hart (de A12) dreigt volkomen dicht te slibben. Weinig Groen. En een warm kloppend hart bestaat alleen maar bij de “plannenmakers” voor het aantrekkelijk maken van een verstedelijkt en volkomen dichtgeslibd gebied.

Ernstige cardiologische problemen. Maar de planologen hebben daar kennelijk geen boodschap aan. Ook zou er ooit een rond of randweg komen. Kijk dat zijn natuurlijk gewoon “Bypases” die niet leiden tot een extra oplossing maar tot lijden. Har(t)d geruis c.q. geraas van de snelweg,  steeds meer overkomende vliegtuigen, plannen tot het volbouwen met een paar duizend extra woningen richting Utrecht?

Hoe komt men toch tot die onzinnige uitspraak van een “groen hart”? Een ernstig hartprobleem. En blijkbaar niet alleen hartprobleem maar ook een gehoorprobleem, het zit nu ook tussen “de oren”. Want luisterden de plannenmakers eigenlijk wel naar al die aktiegroepen in het verleden? Ook nu worden we weer uitgenodigd om in te spreken over een attractieve voorziening van een recreatiefbos aan de zuidkant van ons dorp. Eigenlijk is het veel beter maar eens te beginnen met? Een geluidswal. Als het plan om richting Utrecht alles vol te plempen met woningen om zeep is geholpen,  zou het mij niet verbazen dat dan het volgende plan uit de kast wordt gerukt om richting Woerden te gaan bouwen. ’t Schiet al aardig op. Groene hart? Fabeltje. Tenzij men bereid is te erkennen dat we een hard hartprobleem hebben. ’t Kost wel veel stress. Er is ook al gevochten tegen windmolens. Echt waar. Dat hebben de mensen dan nog wel gewonnen. Die komen er niet. Maar ’t blijft desniettegenstaande kennelijk steeds vechten tegen de bierkaai van de plannenmakers en verkopers van het “ecologisch Groene Hart”.
Wel heb ik nog suggesties. Men kan natuurlijk altijd in het mooie recreatieve bos bij de bankjes die uitkijken over al het schitterdende scheurende blik een paar van die hartmassageapparaten plaatsen. En oh ja, doe er wat oordopjes en een mondkapje bij! Als dat gaat gebeuren draag ik het plan voor om op te nemen in de Canon van het Groene Hart. Maar wel opschieten anders is het G.H. aan een hartstilstand overleden….

BBJM. Spelletjes. Wie wil spreken met wie? Ik speel het spel eerlijk. Ik speel geen spelletjes. Geen voorafjes en geen achterkamertjes. Sp eruit en wie er in?

Politici, gevraagd hoe nu verder: “ik heb geen flauw idee”. Pft. als dat ons moet regeren?!
Wie is bereid? En de kiezer: stuurloos reddeloos radeloos. Tijd voor een nieuwe Pim?

Voor hetzelfde geld had ik als link kunnen aanmaken dit verhaal onder “oude verhalen”. Toch heb ik daar bewust niet voor gekozen. Al is het verhaal van alle tijden. Ster lust. Zou ik overgaan tot een vertaling in het Engels van het eerste deel van dit verhaal dan kreeg ik een bepaalde tent waar de liefde -naar ik meen- betaald moet worden. Lust opwekkend? Ach. Er zijn termen die ik fatsoenshalve niet bezig.

De ster straalde. De sterren werden allemaal zo’n beetje uit de kast getrokken. Volgestampte kassen die volgehangen werden met sterren die, door overmoedig gebruikmaking van de energiebronnen die wij mensen ongenuanceerd maar aanboren (of het niet op kan!) volkomen werden verdrukt door drukke mensen.

Van heinde en verre kwamen ze aan. De rotonde werd volgekieperd met blik op wielen, noordwaarts stonden er nog zeker een kleine 70, west en zuidwaarts toch aan beide kanten ook een kleine 50 en de oostelijke kant was verstopt door op elkaar gekropen blik van zeker ook een kleine 30 auto’s. De bermen stonden ineens niet meer beschermd tegen weer en wind en uitlaatgassen. Volgeperst met blik op wielen. De mensheid was weer eens flink uit zijn dak gegaan. Schreeuwen en tieren tegen elkaar dat ze nu toch eindelijk eens moesten doorrijden (gaat ook zo lekker als er nog veertig voor je staan) toeren en schelden want oh wij moeten ook zo nodig op deze rustdag onze kerstinkopen doen. Daar waar de ster staat te stralen op het dak van de tuin der lusten. Net over de Hollandse IJssel. Zelfs de naam van het tuincentrum geeft al aan dat er kennlijk iets mis is in mensenharten. Iets over “vecht” in plaats dus van die IJssel.

De lusten van het volk zijn opgewekt. Opgewekt gekwetter was allerminst aanwezig. Haast, schelden, tieren en toeteren leek meer de volkszang van ons kooplustig volkje te begeleiden dan de engelenzang in Ephrata’s velden. Geld en goederen werden over de -toonba(l)nk gesmeten om toch maar een graantje mee te pikken van die rare domme christenen met hun verhaaltjes over een baby bij een maagd. Als in oude tijden offeren de “wijzen” uit het Nederlandse, hun mirrie wierook ende goud aan de toonbank van genoemd tuincentrum. Die hebben tenminste te eten met kerst. De prijzen vliegen de pan uit en de lusten van het volk zijn weer bevredigd. Een koopzondag in december bij het Montfoortse gebeuren geeft een compleet vervreemd beeld van de mensen. Ze hebben er alles voor over om hun kerst “gezellig” te maken. Al kost het ook bakken met geld. Dagen en uren van frustratie om dat graantje van gezelligheid maar te kunnen krijgen. Ach arme. Stonden de wegen rond de kerk ook maar zo vol. Daar is het aanbod van “gratis”. Genade om niet. Kom er in de “wereld” maar niet om. Ze willen het niet. Dat ” kost” niks en “levert” zeker niks op.

Misschien moet de kerk het wel over een andere boeg gooien. De sterretjes van Bethlehem mogen best blijven schijnen. Van mij mag er ook best een boom worden opgezet in de kerk. Als het aanbod maar blijft gehandhaafd. Misschien moeten we proberen ze “een poot uit te trekken”. Het kost je wel wat. ! Om te gaan heb je moed nodig. Tegen de stroom in om te stromen van liefde. Gratis en uitdelen waardoor je rijker wordt. Dat was de boodschap van de ster van Bethlehem. Kom en Zie. Deel en verdeel. Als een bedelaar aan de poort maar daarna gezegend voort!

De kerk en haar bezoeken kost niks. En, je staat ook niet meer in de file als je bij ons komt. Hardstikke makkelijk. En het geheim van de boodschap is niet te koop in geen enkel tuincentrum.

Als je die gezelligheid het “geproefd” kom je nooit met lege handen thuis wegens “uitverkoop-door onze voorraad heen”. Een lust om te zijn, verlost van de last tot koopverplichting, de sterren verschijnen………….