Plop

Wat ligt daar op de voorplecht? Een afschuwelijk drama deed zich voor.

Drama
Sidderend. Dat is in een woord de juiste omschrijving van mijn gevoelens van die dag. De boot voor mij kliefde met de boeg door de kleine golfjes. Het water spatte en de soepele gespierde beweging van mijn voorganger deden mij beseffen: een geoefend kano-vaarder. Zo geruisloos, zo gestroomlijnd. Het leek wel op een ex-marineman. De krachtige slagen, de eenvoudige beweging, de boeggolf die getrokken werd. Ik was verbaasd. Wat een soepelheid. Wat een kracht. Wat een voortvloeiende beweging. Ik werd er stil van. Langs de waterkant liepen enkele mensen. Vol bewondering werden hun blikken getrokken door de krachtige peddelslagen die zich aan hun oog ontvouwden. Ergens in de verte krijste een meeuw.

Fuut
Voor mij dook een prachtige fuut onder water. Ook de onderkant van de kano voor mij was kennelijk de moeite waard. Langzaam volgde ik. Plotseling werd de boot voor mij onrustig heen en weer geslingerd. Ik peddelde met een noodsnelheid naar mijn voorganger. Het oogde gevaarlijk. Het oogde paniek. De adrenaline spoot nu door de aderen. Wat was er aan de hand? Koude rillingen liepen over mijn lijf. Werkelijk. De soepele bewegingen, de kalme voortgang, het stil genot, het was ineens ver weg. Angst, pure angst nam als een over het hoofd getrokken deken bezit van ons. De meeuw krijste niet meer. De fuut stopte zijn kop te water, terwijl ik altijd gedacht had dat struisvogels alleen op het land voor kwamen.

Paniek
Paniek in de kano! De voorganger maakt de meest wilde bewegingen die ik tot in jaren kon herinneren. Zijn peddel maakte de meest gevaarlijke zwiepers die een beginnend kanovaarder zich kan voorstellen. Het hoofd van de beste man liep rood aan. Hij kleurde tot onder zijn spatzeil. Een woeste zwaan had kenbaar gemaakt dat haar terriotorium absoluut niet door de kanovaarder mocht worden geschonden. De kromme kop, de blazende bek en een woest gezwieper met de groot opgezette vleugels deden de kanovaarder schrikken tot op het zitbot. De moorddadige aanblik van zoveel woeste verontwaardiging deed de kanovaarder verstijven van schrik. Maar de adrenaline deed haar werk. De man kwam snel tot bezinning en dacht: ik sla hem op zijn kop met mijn peddel. De heldhaftige krijger onder onze leden van de Wyrda kanovereniging is nu eenmaal niet voor een kleintje vervaard. En dat was dan ook de reden van de plotselinge onverwachte wending van de boot, het wilde gezwabber en het vervaarlijk stommelen. Een woeste brul waarin alle angst doorklonk ging gepaard met een geweldige zwiep van de peddel. Een krakend geluid…..als een guillotine werkte de peddel zijn boogslag af. De hals van de zwaan werd gekraakt en?
De kop van de zwaan kwam met een luide plof op de voorplecht van mijn kano. Plop.

Bloed
Bloed spetterde in het rond. Een zieltogend geluid braakte zich uit over mijn voorplecht. Plop. Vol afschuw keek ik in de ogen van de stervende zwaan.

Ik knalde met mijn hoofd tegen de boekenplank. Plop. Badend van het zweet ….werd ik wakker. Het zweet gutste langs mijn gezicht. Angstig deed ik mijn ogen open. Plop. En wakker was ik.

Het was
een
droom.