Kip.
Neen, kip ik heb je niet.
Wel een ei.
Maar een kip is een volwassen ei.
Categorie: Doordenkertjes Pagina 12 van 14
Keerzijde.
Hoe je het ook wend, keert, draait:
elke keerzijde heeft zijn keerzijde.
Diepgang.
Wandelend over de akker met doden.
Bijgezet in vroeger tijden. Slaat dan de schrik om het hart?
Ach, soms geeft het ook een rustgevend gevoel. Zeker als ik dwaal over de dodenakkers in de Friese dorpjes. Op zoek naar herkenningspunten van oudvaders en oudmoeders. Dan bekijk ik vele vele grafschriften.
Ook voor genealogisch onderzoek zijn kerkhoven een bron van inspiratie.
Een bron van onderzoek die je soms verrassend stil zet op momenten van bezoek.
Zo stond ik in Rottevalle bij de Ned. Hervormde kerk. Op zoek naar herkenning.
Tja, veel namen met herkenbare uitgangen. Maar mijn achternaam stond er niet bij.
Eigenlijk opmerkelijk als je bedenkt dat velen van het voorgeslacht daar vlak bij uit de buurt vandaan kwamen.
Zo staat een mens soms wel eens stil en laat de teksten en namen voor zijn geestesoog rollen als de namen op de aftiteling van een film. Geestig zijn soms de opmerkingen die kruis en steen bedekken. Sommigen geven echter aanleiding tot nadere overpeinzing.
Maar er zijn van die momenten dat je geheel vergeet waar je naar op zoek bent.
Zo’n moment geeft diepgang in het proces van “wie is daar begraven�. Vaak zijn teksten toch een allesomvattend getuigenis van iemands leven.
Daar sta je dan stil bij een zerk. Met een opschrift zoals deze:
“Ik geloof dat de wormen gehoorgangen graven naar het geluid van Uw komst�.
Gebeiteld op een kruis, gehouwen in een steen. Zoals het er stond staat het. De naam van de gelovige is mij geheel door de wonderlijke tekst ontschoten.
Kon dit zo? Was deze man een peinzer in zijn leven? Heeft hij zelf hierover zo nagedacht?
Of hebben anderen deze tekst op hem van toepassing verklaard?
Op zoek naar geluid omdat hij wellicht doof was?
Verlangend naar Zijn komst?
Ik stond er bij. Ik keek er naar.
Ik was verwonderd.
Is was verbijsterd. Wat een belijdenis.
Dit was er een met een diepe inhoud.
Heel graag mag ik een beetje denken. Nu denk ik dat ik eens wil denken over de grens van het denken. Kan ik ook over de grens van het doordenken komen om over na te denken? En wat denk ik dan? Kan ik die grens eigenlijk wel bereiken? Soms vraag ik mij af of ik dan teveel of net te weinig denk. Waar ligt de grens van het denken eigenlijk? Wie weet, misschien is er een denker die mij op dit spoor verder kan helpen. Laat een bericht achter.