Categorie: Harms Pagina 44 van 69

Belevenissen van Harms en Wapse.

Natuurbeleid

Op 8 november 2010

HET NIEUWE KABINET IS AANGETREDEN.

Dat zullen we weten. We likken onze vingers af. Maar nu hoor ik net op het nieuws: de natuur wordt niet groener, maar Bleeker.

Zelfs al ben ik geen Vara-minded typetje, deze vind ik geweldig goed gevonden. “’t Is al met al verduveld weinig. ” Dat zijn wijze woorden. Maar om nu bakken met geld naar allerlei ecoducten te gaan smijten is geld wegsmijten. Dan maar geld naar de weg. Weg van het natuurbeleid. Op naar de groene zone voor de 130 km. per uur rijders. Lekker scheuren, om je vingers bij af te likken. En als je pech hebt dan mogen anderen je afgelikte vingers bij elkaar rapen. Per slot toch maar slechts 15 doden per jaar meer, volgens allerlei voorspellingen. En als er dan toch beestjes over de weg over steken, dan hoeven we ze ook niet af te schieten. Studeerkamerpolitiek of niet: weg met de ecoducten en geldsmijterij. Wij zijn weer hartstikke….blij.

Vingers aflikken.

Door Sjaak de Stiefelaar

Op 6 oktober 2010

In Harms, het vrije woord

Bijna. Bijna zijn we bij 5 december. Om je vingers bij af te likken. Ik kan niet langer wachten wat Sint en Piet nu weer bij elkaar hebben gegrabbeld om mij extra gelukkig te maken. We zijn nu in de sombere nadagen van Mister JPee Balkenende. Inderdaad. Bak aan ellende over Nederland? Wat zou ik mij toch druk maken? We krijgen nu iets zeer speciaals. Geen speculaas, maar als ik alles goed begrijp zal het zoiets moeten zijn om de vingers bij af te likken.

Ik kijk naar het nieuwe programma. Ik beluister de sprekers op het congres van de CDA. Ik zie en hoor de verwilderde opmerkingen van een verbitterd mens. Nolens volens zullen we het allemaal moeten gedogen.Over vrijheid gesproken.

Ik huiver. Ik lik mijn vingers helemaal niet af. Het goedmakertje om 130 km per uur te rijden is voor mij niet bepaald iets om de vingers bij af te likken. De kosten in de zorg vliegen omhoog. De hypotheekaftrek blijft gehandhaafd. De hufterigheid wordt gehonoreerd met extra “inbreng”. Wat een heerlijk vooruitzicht. Ik kijk naar mijn vingers. Weinig lekkers om aan te likken. Welke plannen hebben we nu eigenlijk als supergeweldig lekker ervaren?

Ik graai nog eens in de plannen. Ik bemerk er niks van. Eigenlijk is dat niet juist. Ik zal er alles van merken want onder elke doelgroep die “gepakt” wordt kun je mij wel invoeren….Dit wordt dus een supergebeuren waar we onze vingers nog eens bij aflikken. Geef mij maar 5 december. Misschien krijg ik wel een beetje marsepein. Of een bitterkoekje gedoopt in slagroom. Ook niet teveel, want mijn cholerstorolpillen zal ik misschien straks ook zelf moeten betalen, maar dan valt er tenminste nog iets om af te likken.

plooiwagen

Door Sjaak de Stiefelaar

Op 3 mei 2010

In Harms, het vrije woord, plooiwagen

Wij zijn geplooid. De plooiwagen is weer verkocht. Wat hebben we er een plezier aan beleefd. Beleefd hebben we weer afscheid genomen, maar dan sta je voor de keus: wat dan?

We hebben nu, oneerbiedig gezged, een koekblikje gekocht. Geinig voor weinig. Of weinig maar geinig.Inmiddels hebben we er onze eerste nachten in gebivakkeerd. ’t Kan verkeren. En nu weten we wel dat dit ook erg leuk is. Is de leut er af dan wordt het uiteraard weer wat anders, maar voorlopig proberen we deze weer even te optimaliseren tot jaloersmakend toe. Want de droom is nog geen werkelijkheid. We blijven uiteindelijk gewoon pelgrimerende zwervers over de aardkloot.

Hier zwerven we in Oostwoud. Camping Veerhof. Een geweldig plekje!Toch zo een paar fototje’s van hoe het was.
Omdat trekken in het bloed zit zijn we na een paar dagen weer verder gegaan. Richting de tulpenweide. En dat blijkt wel uit dit plaatje. We hebben er al vaker gestaan, maar nooit met de tulpen in bloei!Ook nog even heerlijk wezen foto’s maken van mooie vogels zoal de tapuit:
De territorium beluste bergeenden.

De mooie brandganzen.
Straf windje en veel regen deed ons besluiten niet langer besluiteloos toe te zien en huiswaards te keren. En als het een beetje mee zit, ga ik er ook nog weer even op uit. In mijn uppie in dit ukkie. En ’s nachts lekker geplooid in de superzwerver (een mooie naam hebben we nog niet bedacht). Zoiets.

Hom of K(r)uijt?

Door Sjaak de Stiefelaar

Op 30 maart 2010

In Harms

Belijdenis doen.

Eerst was er het kopje “kerkelijke tucht”. Bij nader inzien is de andere beter. En actueler. Vandaag de dag wordt immers in de kerk veelvuldig Petrus weer van stal gehaald. “Ik ken die man niet”. En dan wordt de koppeling met het doen van openbare belijdenis ineens weer heel actueel.

Sommige zaken worden voor de eeuwigheid vastgelegd. En in mijn werk proberen we ook de zaken te bewaren en toegankelijk te maken voor de eeuwigheid.

Voorwaar geen kleine opdracht. En in het licht van het vorenstaande maak ik dan ook het volgende toegankelijk, omdat het bewaard is gebleven voor de eeuwigheid bij het RHC Rijnstreek en Lopikerwaard.

Een zaak van belijdenis doen die zich afspeelt in het jaar 1882 waarbij de kerkelijke “tucht” als het ware op de achtergrond een hoofdrol speelt.

Lees meer