Categorie: Harms Pagina 61 van 69

Macabere gedachten. Weggespoeld door de vergankelijke tijdsvoortschrijding. Opening is achter de rug. En vandaag heb ik dan eindelijk ook mijn “toespraak” kunnen houden. De gildemedewerkers zijn nu geheel bijgepraat, zullen we maar zeggen. En sommigen raken niet uitgesproken. Kern van het betoog was dat gildemedewerkers in het kader van het landelijke thema “de kunst van het weten” ongelooflijk nieuwschierig moeten zijn, een open geest moeten hebben en last but not least ” enthousiasme” moeten opbrengen, met name ook naar de bezoeker. Ach, als die eigenschappen aanwezig zijn kan het gewoon niet meer mis gaan. Het gaat dus niet meer mis. Want die eigenschappen hebben ze allemaal.

Ik denk ook wel dat die boodschap is overgekomen. En zo niet? Een mens moet durven falen. Nou, dan faal ik. So what? Morgen is het gewoon weer dinsdag D.V. Dat wel.

Gewoon even terug in de tijd? Dat kan hoor. Ga gewoon het stadsmuseum eens binnen. De tijdmachine doet zijn werk. Kijk heden naar wat geweest is.

Meest macabere momenten van het maken van een fototentoonstelling zijn toch wel de momenten van de gedachtenwereld. Geen wereldse gedachten. Maar gedachten over hoe is het gegaan. Hebben we gedaan wat we konden? We laten nu de beelden zien. Zal het aanslaan? Zoals ik ergens heb opgemerkt: monumenten van momenten. Zouden daarvoor nu bezoekers komen? Harmelen, Zegveld, Kamerik en Woerden. Het is de moeite waard.

Kijk, de wethouder kijkt. En ik weet wat hij gaat doen.

Met zijn toespraak. Ik zie bijna wat hij denkt. Maar het is niet aan mij om dit geheim te verklappen. Morgenavond tegen de klok van 20.30 uur zal hij ook dat geheim wel uit de doeken doen. Want vandaag komen de doeken eens niet in de belangstelling te staan. Neen, de schatten van het streekarchief. Eigenlijk jammer dat ik die schatjes van het streekarchief niet op de foto heb genomen. Dan had ik die hier ook “ten toon kunnen stellen”. Nou, ik hoop van de opening toch ook wat “plaatjes” te schieten.

Als ik de wethouder zo zie staan, dan weet ik dat de melancholie bijna gaat toeslaan.

Ook zullen er nog enkele andere zaken worden tentoongesteld. Ze hebben qua functie ook wel wat uit te staan met deze tentoonstelling. Voor de liefhebber toch ook beslist de moeite waard.

Vanavond. Bravo. Inspraak? Ja, uitspraak? Neen.

Inspraak staat dan ook niet direct voor wijze uitspraken. Vanavond heb ik een deel van de bijeenkomst tot inspraak over het Bravo project bijgewoond.

Provincie:

De provincie had de inspraak georganiseerd. Begon meteen dus niet goed. Voor de tweede keer dat ik zo’n avond heb meegemaakt. Meteen al bleek dat de ruimte weer veel te krap bemeten was. Voordat de avond kon beginnen, konden de schermen alweer worden verschoven. Schuivende panelen. Waar heb ik dat meer gehoord? Meteen een vertraging van een dik kwartier. Kenmerkend voor het hele traject? Diverse insprekers hadden duidelijk hun bedenkingen bij de planning.

Leefbaarheid.

Diverse sprekers voerden het woord. En een duidelijkee structuur in behandeling van vragenstellers was in ieder geval al niet aan de orde. Zeer smalend werd er gesproken over de “leefbaarheidsuitgangspunten”. Ik kan me de scepcis ook zeer nadrukkelijk voorstellen.

Parkeerplaats.

Overvol. Over – overvol. Zeer veel insprekers waren kennelijk met hun heilig leefvoertuig opgetogen naar het H2O. En maar inspreken over de zorgen van de leefbaarheid. Geluidsoverlast! Ik zat op mijn stoel. Niet gekluisterd. Mijn humeur werd verduisterd. Wat heb ik mij in bedwang kunnen houden!

Snelheidsroute.

Een snelle en snuggere inspreker wilde wel even weten waarom de gemeente koos voor zo’n snelle weg-variant. Hoewel betrokkene zelf raadslid was geweest, ging hij meteen de fout in. Bij beter luisteren had hij kunnen begrijpen dat juist voor dat bedoelde trace de 60 km. grens door de geleerde tafelheren werd aanbeden. Foutje. Ik sprong bijna uit mijn stoel. Ik hield mij op tijd vast. Ik wist mij te beheersen. Juist die meneer wil nogal eens met zijn bolide over een trace van 30 km. per uur het gaspedaal naar beneden duwen. Ik spreek uit ervaring.

Problemen van verkeersdrukte.

Amechtig bekijk ik het volk, neergestreken, opgestoken, verontwaardigd, beschaamd, besmuikt en ook met ietsie meelij. Ik verheel niet dat ik mij werkelijk in utopia voelde verkeren. Wat een problems over de verkeersafwikkeling. Toekomstvisie etc. Maar als ik eens even snel rekende, en dan aan de heel magere en supervoorzichtige kant, dan verklap ik: zeker 70% van de aanwezigen was met? Het voertuig waar de meeste problemen mee zijn. Stinken, lawaai, overlast bezorgend.
Is er dan niemand die door heeft dat wij zelf het probleem zijn? We moeten eerst anders gaan leven, anders doen, lopen of fietsen, echt waar en die auto, heiligdom vooral het laatste, zoveel mogelijk LATEN STAAN! Daar zit hem het probleem. Voor woon-werkverkeer van pak hem beet 15 km en meer? Dan pas de auto de rest met ……….

Inspraak? Why

Aankoop van gronden:

Geen goede afspraken. U weet niet wat u wilt. U komt uw afspraken niet na. Er is…maar? Waren en zijn sommigen van die insprekers ook niet erg belanghebbend om te weten hoe de vogels vliegen? Zelf daar gronden hebben wellicht en dus ook wel belang bij een lichte trainering misschien voor de prijsonderhandelingen?

Geluidsoverlast en geluidsmaatregelen:

Oei. Eindelijk kreeg de inspreker, die zich meteen al had aangemeld, uiteindelijk het woord. Echt, ik ben geen fan van ’s mans politiekgedachtengoed (zijn achterban etc.), maar hij had al veel eerder het woord moeten voeren. Hij was echt een van de eersten. Enfin: terecht (denk ik) werd er even fijntjes gememoreerd dat er ooit door Rijkswaterstaat gelden beschikbaar waren gesteld aan ene bepaald genoemde gemeente(gemeenschap Hrmln) t.b.v. geluidswerende maatregelen. Straks is er echt geen ruimte meer over voor een walletje! Geloof mij, die komt er voorlopig lekker niet. Helaas. Zucht. Wat? Herrie? Hoe bedoeld U??

Natuurlijk kreeg de man een “kir-antwoord”.

Is die inspraak echt wel inspraak? Naarmate ik ouder wordt krijg ik steeds meer ernstige bedenkingen over dit soort zaken. Politieke geloofwaardigheid of is het een avondtje aardigheid?

Inspraak nuttig?

Ik heb mijn ernstige bedenkingen. 1. Kan je het wel als orgaan echt waarmaken? Ik geloof er niet veel meer van. 2. Er zijn steeds meer en steeds ingewikkelder tegenstellingen. 3. Het zal steeds moeilijker worden om uit te leggen aan de -mondige- inspreker waarom juist zijn/haar zienswijze niet wordt gehonoreerd. 4. Waar waren de bestuurders, de aanspreekbare politici aan de tafel? 5. De afstand bestuurder- burger wordt per inspraak avond vermoedelijk rechtevenredig groter dan kleiner. Daar is geen asfalt tegen gewassen. Hier is al sprake van een virtuele geluidswal! 6. Als gedragsverandering niet leidt tot vermindering van de problematiek dan verandert de problematiek niet bij een oplossing. En wie vertelt dat?

Kir:

Dit staat voor: kluit in het riet.

Collega’s bij de (gemeentelijke)overheid, ik wens u sterkte. Blijf geloven. Zolang je dat geloof hebt burn je niet af. En als je afgebrand bent wordt je op zijn minst veel kritischer, zo niet cynischer. En da’s ook niks. Daarom Bravo.

Bravo:

Het staat voor: Brede Regionale Aanpak Voorkomt Oponthoud. (Echt waar: ik heb dit niet bedacht) Ik houd het voor: Brede Regionale Aanpak Verzorgt Oponthoud.