Met de snelheid van de tijd. Met de snelheid van het licht, de snelheid van de aardrotatie en de snelheid van 60 seconden per minuut naderen wij het einde van 2005. Ik vind het altijd weer bijzonder. Er verandert heus helemaal niks aan welke snelheid ook en toch spoed het jaar ten einde. Melancholisch als ik ben kan ik in stille verwondering kijken naar het tikken van de klok. Het schrijden van de tijd. De tijd die tussen een ieders vingers doorglipt. Je hebt van die glibbers die denken alles in de hand te hebben. Ik heb het door. De tijd hebben ze mooi niet in de hand. Da’s tenminste een zekerheid die ik heb die ik met iedereen kan delen zonder er ook maar een cent armer van te worden.
Nu is delen een bezigheid die ook aan het einde van het jaar een steeds voornamere rol speelt. Soms delen bazen nogwel eens. Onze baas niet, maar dat terzijde. Overheid is niet zo delerig, meer hebberig. Blauwe enveloppen, bekeuringen, belastingen, heffingen, heffingskortingen (ook een mooie smoes, welke ambtenaar dat bedacht heeft moest van Zalm een zalmsnip extra krijgen) want ondertussen heffen ze of het een lieve lust is. Voor de burger een last. Enfin, ze hebben natuurlijk hun centen ook nodig. Dat weet ik en zal daarover verder niet zeuren. Maar goed, om nog even over het delen te hebben, de enveloppen voor de bijdrage van het bijbelgenootschap, de zending, de bond voor inwendige zending, Dorkas, IZB, HGJB, armoedebestrijding leger des heils, rode kruis, Woord en Daad, VBOK, Interservice en weet ik wat niet meer, hun papieren uitgestoken hand bestookt de kas van ons als eerzaam burger.
Mijn gemoed woelt. Te weinig, kerk in actie, politieke partijen die zich weer opmaken voor de verkiezingen, kreupel, verlamden, ziekten en gebreken, zij allen steken hun smeekbeden niet onder stoelen noch banken. Als we eraan gaan voldoen naast alle rekeningen die gewoon ook betaald moeten worden, enfin mensen, dan kunnen we nog even. ZAL TOCH MAAR OPSLAG MOETEN VRAGEN WANT IK KAN NIET AAN DE VRAAG VOLDOEN. SLAAT ALLES als ik mijn mail open en mijn kleinzoon mij advies vraagt om een methode te vinden waarop hij zijn gewenst bedrag voor de noodzakelijke aanschaf van een legospeelgoedtuig bij elkaar kan brengen op snelle manier natuurlijk.
Juist nu mijn voornemens voor het nieuwe jaar zo snel proberen vorm en wortel te schieten. Altijd bij het kopen drie of vier vragen vooraf gaan stellen:
1. Heb ik het nodig?
2.Heb ik het echt nodig?
3. Als vraag 1 en 2 met ja beantwoord zijn, is er dan een goedkoper alternatief?
4. Als ik de drie vragen heb beantwoord, ben ik dan echt overtuigd van de noodzaak of houd ik mijzelf nog steeds voor de gek? Toch he, toch ga ik niet zomaar die voornemens aan de kant gooien.
Misschien best een aardige binnenkomer voor de nieuwe dagen die gaan komen.
Wellicht is het lichtelijk te overwegen diezelfde vragen te gaan stellen bij alle smeekbeden die ons dagelijks bereiken?
Ik ga er over na denken.
Categorie: Harms
Belevenissen van Harms en Wapse.
Sombere dagen voor kerst? Welneen. ’t Mag dan buiten niet al te vrolijk eruit zien, het gaat om meer. Inmiddels lijken de sneeuwvlokjes naar beneden te kieperen! Nou dan toch een klein beetje menselijke kerst. Flauwekul van de bovenste plank natuurlijk. Inderdaad, ook de vlokjes vallen van die bovenste plank. ’t Gaat echter om meer dan alleen maar een sfeertje. Laat het Licht dat gekomen is maar schijnen als licht in de wereld. Dat vergt de noodzakelijke omzetting van de menselijke knop van donker naar licht. Lichtvaardig is dat niet. Ligt ook niet in de rede. Redelijkerwijs is het wijs om die wijsheid te proberen te doorgronden. Als er voldoende licht op schijnt, schijnt het zo te zijn dat het “licht” doorbreekt. En dan is er een doorbraak in je leven. Licht valt dan de moeilijke beslissing, om die knop om te zetten Maar het is niet licht te vatten. Daarom is er ook vaak geschreven: wie het vat vatte het. En als dat in het vat zit, dan vat je het.
Reeds meer dan een jaar, iedere week dat wij voor slechts twee uur per week, oefenen met ons koor hebben wij last van muzikale
activiteiten naast ons. Er is dan een dansgroep bezig met een veredelde vorm van hoempa muziek (om virtueeel vermoedelijk de mooiste bewegingen met heup , borst en bil -partij) te kunnen maken. De muziek staat, en ik zeg het met enige voorzichtigheid,
7,5 op de 10 keer te hard. Het is een dansgroepje van ongeveer 6 a 10 jongeren. Twee uur per week op de 168 uur die een week telt. UItgerekend op het moment dat wij als groep van 55 tot 60 personen al jaren op de donderdagavond van 8 tot 10 ’s avonds oefenen. Sterker, wij zijn mede op verzoek van dat kleine dansgroepje zelfs van zaal gewisseld om hen tegemoet te komen. Dus gedurende die twee uurtjes hebben wij overlast. Zeker als op zuiverheid, toonhoogte en dergelijke moet worden geoefend, is dit zeer irritant. Ten tijde van de jaarvergadering heb ik daarover vragen gesteld aan het bestuur. Wij huren een zaal voor muzikale ontwikkeling, bla bla bla, velen ergeren zich, hebben last, worden gestoord tijdens onze zanglessen door “de buren”. Het bestuur deelde volkomen deze opvatting en sprak zich uit hierover met de beheerder/verhuurder tot een oplossing te komen. We spreken ergens dit voorjaar.
Wat is er tot nu toe gebeurd? Nou dat bestuur overlegt en overlegt en overlegt….. De situatie is nu zo, dat er gemiddeld op zeg op de 10 avonden er met 7,5 (ik heb dit niet genoteerd maar dit zal het minstens wezen) een der bestuursleden tijdens de repetitie “eruit vliegt” waarna de muziek enige demping ondergaat en soms tijdens de
repetitie moet dit proces worden herhaald. Het is zelfs wel tot driemaal toe voorgekomen! Het polderen ging voort. De ergernissen bij diverse leden en natuurlijk de dirigent ook….
Afgelopen donderdagavond (24/11/05) was het opnieuw raak. Er was naast ons een
flinke herrie. Stellages die omvielen, lawaai, etc. Men was bezig met het opbouwen van een podium voor een of ander optreden….
De dirigent moest af en toe een riedel geluid weggeven om de spanning een beetje te laten wegebben… Gelachen werd er als boeren met kiespijn….
In de pauze heb ik mijn beklag maar eens gedaan bij de “barkeeper”
die er natuurlijk helemaal niets aan kan doen. maar ja, dat kan ik niet helpen. Gaat er bij ons iets fout, dan krijg ik van de “klanten” uiteindelijk op op mijn huid en moet ik het maar door en klaarspelen naar mijn baas. Ik heb de beste vent overigens zeer
nadrukkelijk kenbaar gemaakt dat hij de boodschapontvanger is en dat ik hem er niet persoonlijk op aan kijk..
Sommigen vonden dat ik dat niet kon maken. Maar iedereen is het er wel over eens dat het zo eigenlijk ook niet kan.
Ik heb zelf jaren als secretaris van een beheerscommissie gewerkt in de verhuur van dit soort lokaties, er ook in de Harmelense tijd veel mee te maken gehad bij schoolgebouwen etc. De beheerder moet gewoon de zaak oplossen. Hij moet zorgen dat er geen herrie is in die twee vaste uren van een vaste grootgebruiker die elk jaar vast staan. Op 168 uur in de week moet hij zorgen dat zoiets niet voorkomt, kwestie van plannen in het belang van de gebruikers.
Enfin, de pauze liep al wat uit want de dirigent had natuurlijk al niet al te veel zin (denk ik).
Wij zongen weer en ziedaar: naast ons werden even enkele gitaren of
andere instrumenten met de nodige bombarie gestemd! En zo hard dat
ik helemaal niets meer verstond. Daarvoor koop ik geen duur oorapparaat!
De dirigent maakt een of andere opmerking van nou ja laten we maar wat
“freubelen of zo” (geen letterlijk citaat, het kwam er wel op neer). Als gezapige figuren zat iedereen zich te ergeren, iedereen ziet dat het bestuur zich “niet al te hard” maakt voor die zaak, maar zich natuurlijk zelf ook ergert dat dit zaakje niet eens normaal kan worden opgelost, enfin: ik sta op en zeg: freubel maar lekker, maar zo hoeft het voor mij dus niet. En ik stap dus op.
Er werd mij gezegd: joh, blijf, we hebben er allemaal last van e.d…. Ik deelde daarop mee dat dat nu juist het probleem is en dat er “Dus niets aan werd gedaan and so on.â€?
Waarop de voorzitter “brulde” zonder dat het eigenlijk door de herrie zelfs goed verstaanbaar was: het is geen debat-avond of zo.
Zie je het voor je?
Pedro antwoordde: alle begrip hiervoor. Ik geef mijn opvatting over een vraag… Ik wens jullie verder een zeer genoeglijke muzikale avond en…weg was Pieter!
Zie je verbijstering voor je?
Vervolgens heb ik heerlijk met mijn hond in de redelijk forse wind een lekker stuk gewandeld.
En zo is het gekomen. Zo is het gegaan. Al zijn wellicht de woorden
niet geheel letterlijk, dat weet ik ook niet zo precies meer, maar de strekking was overduidelijk.That’s my story. En nu: ze zoeken het maar uit. Zaterdagavond heb ik tegen de voorzitter gezegd: je kunt nu ook inbrengen dat de mensen gaan weglopen……….. Ja toch? Iedereen baalt. Niemand doet er wat aan. Ik zag mijn kans schoon. En nu hebben ze tenminste iets om over te praten…
Hiermee is mijn “kwaad”wegloperij (dus een heel bewuste aktie om de zaak op schot te brengen) verklaard. Ik lig er niet van wakker.
Ik bedenk dat ik kennelijk ergens Fries bokkenbloed zal hebben. Friezen? Ach , soms denk ik dat het met leeftijd te maken heeft. Gewoon een beetje meer recht door zee. Niet langer de schijnheilige schlemiel gaan uithangen. Ik ben overigens helemaal niet van de club van doodgeschoten figuren… Fortuijn noch die van Goch waren en zijn nu eenmaal zeker niet mijn favorieten . In de trand van ” ik zeg wat ik denk, en ik doe wat ik zeg”. Dat laatste deel wens ik nog wel met 100% na te streven, maar ook hier geldt: “niets (on)menselijks is mij vreemd”. ’t Zal vast niet altijd lukken. Maar ik wens niet zonder meer mij maar even aan te sluiten bij “ik zeg wat ik denk” want een mensenhart, althans de mijne is toch ook arglistig. Ik vind zoiets eerlijk gezegd ook niet altijd “wijs”. Ik bid: oh Heer dat ik een wijs hart mag bekomen, en dat ik mij dan niet erger aan Uw wijsheid.
Ik bedenk dat hij vindt dat hij volkomen gelijk heeft. Ik bedenk dat de blatende schaapjes slechts blatende schaapjes blijven als ze niets anders doen dan mekkeren. Ik mekker niet. Ik toon waarachtig weer een beetje daadkracht.
En vindt men het overdreven, ach dan is het overdreven. Reken even uit hoeveel ergernis er ontstaat als uitgerekend op die vaste 2 uur van de 168 uur in een week, en geen stilte is in de nabije aangrenzende ruimten. Reken even uit hoeveel vrije ruimte er zou zijn naast die twee uur vaste avond….Volgens mij kun je dus 166 uur!! inplannen om herrie te maken. Hoeveel maal is dit eigenlijk het hele seizoen al verkeerd wordt gepland? Het is toch eigenlijk te gek voor woorden…
Maar okee, ik ga er verder niet op in……
> >
>
: Re: kwaad weglopen
>
> Ik vind persoonlijk wel dat je erg laat bent weggelopen… Dat had je
> al best wat eerder in het seizoen kunnen doen 😉
>