Categorie: het vrije woord Pagina 38 van 45

Dat boeren dorsen is bekend. Maar eerst moet er flink wat werk worden verzet voordat men aan het dorsen toekomt. Zo ken ik die dagelijkse praktijk van het ploegen van geestelijke aarde ook wel. Wat een wondere wereld van vermaak kan een computer een mens bieden. Wat een geworstel om sommige stukken tot een -goed- eind te brengen. Ploegen met een onwillig paard. Aan gemotoriseerd trekker gebeuren heb ik nu eenmaal een beste hekel. Het stinkt, kost diesel, maakt veel lawaai. Niet goed voor mijn humeur.

Overdenkend wat dit met al dat ploegen te maken heeft? Ach een familiereunie was de oorzaak van al mijn geploeter. Er komt nu eindelijk licht aan de horizon. Dankzij de welwillende medewerking van de oudste zoon, als ik moslim zou zijn geweest zou ik bijna zeggen “geprezen zij zijn naam” maar dat is me iets teveel van het calvinistische goede, dankzij hem kan ik eindelijk overgaan tot printen. Dorsen in oude tijden. Dorstige bezigheid. Ik bedenk mij dat er in vroeger tijd, zo’n kleine 50 jaar geleden, altijd werd geploegd en gedorst onder het genot van een beste brandewien met suker. ‘ t Zou werkelijk een uitkomst zijn om dit eens te proberen met dit geworstel. En de Zeeuwen bulderen dan tegen de wind in ” Luctor et Emergo”. Nou, zo vergaat mijn dag. Zo verglijd mijn dag. Stompzinnig-let op dus wel zinnig– achter mijn mac.

Ik grijns.

Ik trek…een “gekke bek”. Ik besef dit was eens, maar nooit meer. Laat de boeren maar dorsen…..

Snel was het deze keer. Snel weg. Weg van de snelweg langs Harmelen. Snel op weg naar een kleine groene camping. En inderdaad het ging met inpakken wel wondersnel. Zo even een dag ruiken aan de scheerlijnen. Zelfs geen tent meegenomen. Gewoon onder een shelter onder de blauwe hemel in de strakke zon met een zonnehoed op de bol een borrel in de fles en wegwezen.

De camping aan de Amstelkade bij Wilnis was mijn doel.

En raak. Er waren er zeer zeer velen.

Zo stond ik even buiten. Gewoon buiten of buitengewoon. De prijs is niet om over naar huis te schrijven. Eerlijk is eerlijk, ik begrijp echt niet waarom een caravan slechts 1 euro meer moet kosten dan een tent. Deze vorm van discriminatie is mij eigenlijk toch wat ontgaan. Het mooie van dit terrein is, dat er een afzonderlijk veld is voor tentkampeerders en afzonderlijk voor caravans. De tenten hadden redelijk de ruimte met mooie buitengewone plekjes. Voorzien van heerlijk veel muggen. Want reken erop dat het muggenfestival zijn werk kan doen.

Veel plekjes hebben hun eigen vuurplaat. Leuk gedaan.

Zelf zocht ik een plekje onder de zon. Kijk en huiver, zoals zovelen, die dit wel de uitmuntende kracht van de uitgeklede lening van de postbank vonden! Bij deze omstandigheid had ik niet slim nagedacht. Ik lag en lig “te kijk”. Nou is dat nog wel overkomenlijk. Niks aan te zien, maar goed een ieder dendert er langs en geen enkele vorm van privacy. Gaat me daar die overbuurman nog eens een fikkie stoken waardoor alle maar dan ook alle rook die die stumper kon produceren ook nog eens letterlijk naar mijn snuffert trok! Zijn we nu helemaal belazerd? Ik……………….pak mijn bullen op en verkas. Wel ruimte, wel buiten, wel buitengewoon, wel buitengewoon gewoon buiten en met privacy en met een koorconcert van kikkers! Machtig. Het plaatje zegt verder denk ik genoeg. Van dit mooie wereldje staan er nog wat foto’s onder de foto’s. Tenslotte is vermeldenswaard en minder aardig voor deze groene camping dat overvliegende jenervervelden met buldermotoren van KLM en andere maatschappijen uw deel zal zijn tot de randen van de nacht…

Slaap zacht. Maar de kikkers? Een genot.