Categorie: Harms Pagina 53 van 69

Belevenissen van Harms en Wapse.

Ontmoetingen, vrij in de natuur

Op 2 november 2007

Bijzondere ontmoetingen. Vrij in de natuur. Het lijkt soms of alles bij elkaar komt. Soms kom ik er dichtbij en weet wat ik zie. Dat is echt niet altijd het geval. Maar toevallig of niet, deze week was het wel toevallig heel wat keertjes raak. Zomaar uit het niets schiet de Alcedo Atthis langs mijn neus voorbij. Onmiskenbaar is de blauwe glans zo helder en opvallend dat het opvallend zou zijn als je niets zou zien. Helaas had ik de kijker in het doosje thuis. Dat gaat meestal zo. Als je er niet op verdacht bent zie je vaak het meest. Deze week tot tweemaal toe op dezelfde route maar hemelsbreed toch een paar kilometertjes uit elkaar, Alcedo Atthis. En dat nog niet alleen, in een van de weilanden staat hij, of zij. Dat kan ik nog even net niet onderscheiden, Egretta Alba. Statig en van geen mens iets aantrekkend. Dat kan ik mij aantrekken natuurlijk.

Met het kijkertje ter hand genomen hebbend, en stiefelend door de weilanden naar de vogelkijkhut kan ik honderden mooie mannetjes en vrouwtjes bekoekeloeren van de Anas Penelope. Vooral de mannetjes zijn buitengewoon buitenaards mooi getekend. Tevreden stiefel ik terug. Mijn fantastische jachthond meenemend aan de ketting van het uitgaangsgenot zie ik tenslotte nog een mooi stilhangende Picus Viridus.

Zo. Dat waren we tenminste nog eens ontmoetingen. Deze week van stilte in de natuur een natuurlijke ontmoeting met kleine en grote wondere wezens. De foto’s van genoemde schoonheden kun je natuurlijk vinden op: www.birdpix.nl. ’t Is maar dat u het weet.

Briefwisseling met “Johannes”

Door Sjaak de Stiefelaar

Op 22 oktober 2007

In Harms

Briefwisseling met “Johannes”.

In het teken van het vorenstaande monument uit de geschiedenis van ons voorgeslacht, de Friezen, kom je tot de verrassende ontdekking van een opgeborgen anekdote in de geschiedenis.

Deze anekdote speelt zich af in de Klaarkamp. Ik zie de wenkbrauwen omhoog schieten. Fronsen, zogezegd. Ja, mijn beste J (want er zijn er meerderen in ons geslacht die de J als uitgangspunt van aanspreekpunt hebben op een of andere wijze) de Klaarkamp. Daar heeft zich het verleden ons mede ontwikkeld tot een stel wezens van wie we nu zijn. De genen die daar hun opleiding hebben genoten hebben het in de genen aan diegenen meegegeven met diezelfde genen. En geen een die kan ontkennen dat die genen niet “ons” maken voor wat we zijn. En dat niet alleen, het betreft ook nog een anekdote over “Johannes”. Een herkenbare overeenkomst zou ik zeggen. Een die mede gezien de toekomstige bijeenkomsten in kerkzalen mede door zanger en bewonderaar van schoonheid, peinzen en gedenken en van een dagelijkse wandeling zal leiden, naar ik hoop, op schitterend gezang. En ziedaar de kruising van ons beider levenspad. Het neemt een aanvang. Deze kruising ontstond derhalve kennelijk al bij de Klaarkamp. Een anekdote met twee polen. Een de naam Johannes, naam van oom, zoon, broeder etc, en 2 de Klaarkamp. Er zijn best nog wel meer overeenkomsten. Ik ben me er van bewust, maar 1 en 2 klinkt gewoon aardig, toch? Zang is immers ons beider liefde (en ook van die anderen als ik het wel heb) van wandelen zijn we ook niet vies, de omgeving van de Klaarkamp zal een ” J” zeker kunnen waarderen en levert veel positieve gevoelens van “zijn” op. Dus: overeenkomsten.

Lees meer

Zoektocht in het verleden

Door Sjaak de Stiefelaar

Op 22 oktober 2007

In Harms, het vrije woord, verhalen uit de oudheid

Vandaag eens lekker een beetje filosopheren. Peuteren in de kleine hersendelen. Beetje grauw afkrabben van de hersenschors, zoiets.

Immers bij het lezen, bestuderen van het leven, zijns-ontdekking en de wandeltocht op de levensweg komen we soms in de wondere wereld van de geschiedenis. Mijn geestelijke Tom-Tom, ook die werkt!, kan je natuurlijk op een dag als vandaag best een beetje programmeren. Google maps heb ik niet nodig. De leidslieden van het volk kunnen je soms een beetje richting(gevoel) helpen ontwikkelen.

Gedenken. Het is een tocht vanuit het heden naar het verleden. En het verleden ligt achter ons. Toch is van het verleden in het heden het nodige bewaard gebleven. Archivarissen beleven het heden van het bewaren van het verleden. En in het verleden ligt onze kracht. Immers hoe meer wij hebben van het verleden, hoe meer wij onderzoekers in de tijd die voor ons ligt kunnen helpen op hun zoektocht naar de eeuwen die achter ons liggen.

Soms kun je bij het zoeken ook wel aardige stukjes tegenkomen. Ik zal er eentje vertellen in de vorm van een briefwisseling met “Johannes”. De briefwisseling komt een volgende keer.

Dronkenschap

Door Sjaak de Stiefelaar

Op 4 juni 2007

In Harms, verhalen uit de oudheid

Dronkenschap is al van vele vele generaties. Dronkenschap is al van alle tijden. Als de wijn is in de man is de wijsheid in de kan. Kan het een beetje minder?

Je kunt zo wat afdenken over het voltanken van mensenlevens. Bier,wijn van het vat uit het vat in het vat, wie het vat, die vatte het.

Vandaag overviel mij even een gevoel van onwelvoeglijkheid. Weer ging de deur open. Een goedaard uit het Hoge Noorden kwam ook deze dag zijn aktiviteiten met mij delen. Discussies over kerk en samenleving delen wij samen. Maar wij delen niet samen allerlei opvattingen. Maar ach, de gedeelde smart over het wonderlijke in het verleden verdeeld ons minder ook al liggen de opvattingen uiteen als het oosten en het westen. Verdeeldheid zonder respect hoeft nu eenmaal niet meteen tot oorlog en geweld te leiden. We zien om ons heen en zien alleen maar lijden. En soms deelt hij wat mee. Zomaar een “zwikkie transcripties” over de kerkelijke perikelen van de broeders uit , let op 1604 en de jaren die er voor en er na liggen! Boeiende literatuur?! Ja en neen. De kerk hield zich veelvuldig bezig. Met het houden van het nachtmal en het onderhouden van de vrienden die het leven nogal eens van ontnuchterende staat beoordeelden.

Het geeft in ieder geval een aardig inkijkje in de geschiedenis van deze en gene die in het Wieringerland zich te buiten gingen aan drank, vrouwen en ook een kerkelijke leerstellige aangelegenheid was goed voor een beste repercussie in de handelingen des kerkeraads.