Categorie: het vrije woord Pagina 43 van 45

Dieptreurig kijk ik om mij heen. Straks komt de heer De Cock met cee ooh cee kaa. Alle bloedspetters aan de wand trekken grote sporen. Bloedsporen. Diep in mij brand een wellustig maar oh zo pijnlijk gevoel. Inderdaad, ik moest afscheid nemen. Nog even heb ik gedacht om het bad vol te laten lopen. Neen, niet met bloed natuurlijk. Maar gewoon je nog eenmaal geheel en al onder te dompelen in de vruegde van het natte zoete douchewater. Maar ach, ik was al zo ver heen. Het lukte niet meer. En nu keek ik diep bedroefd naar de geweldige grote bloedspatten om mij heen.
Inderdaad. Bloederig is dit verhaal. De spetters vlogen om mijn oren!.
Ik zal dit verklaren.
De douche werd om zeep geholpen. De tegels moesten van de muur. Sporen uitwissen van een heel verleden zullen we maar zeggen.
Weg douchewand die met zoveel zorg en liefde door mijn ega aan de muur was getimmerd, geplakt geschroefd en weet ik wat.
Met knetterend genoegen sla ik dan ook met enerzijds een beitel en anderzijds een hamer dat het een lieve lust was. U begrijpt, de lust verging mij. Ik verhing mij…bijna. Ik sloeg vast en zeker ergens mis. Een splinter doortrok de stutten van mijn vinger en bloed spatte in millioenen spetters op de muur. Als een varken. Enfin, een pleister doet wonderen op de vleesgebroken botjes van mijn middelvinger. En voort denderde ik weer. De ene tegel na de andere tegel legde het loodje. Maar niet rekenend natuurlijk op mijn eigen onstuimig karakter duvelde er op een of andere wijze een geweldig stuk tegel tegen de pink. Toen was het pas echt raak. Donderend geweld van bloed overstelpte de muur waar ik mee bezig was. Om wraak te nemen?
Inmiddels heeft de douche het loodje gelegd. De Cock hoeft echt niet te komen. Niemand die zich nog om de dooie douche bekommert. Al zullen we afwachten hoe Daan de zaak gaat fiksen. Een fiks klusje zou ik zeggen. En kijk, als ik tevreden ben over Daan dan doortrekt de wijde wereld zich weer aan uw oog. Als straks mijn poedelplaatsje weer gereed is om geheel naakt en ontdaan waar te nemen of het waard was om zover te komen dat we onszelf bijna naar de andere kant van de wereld zouden hebben geholpen? Ja, dan zal ik kont doen van die aktiviteiten. Voorlopig kijk ik. Denk ik. Waar zijn we aan begonnen? Wat komen we nog meer tegen? Is dat het enige? Een pijp die zegt: geef mijn pijp maar aan Maarten? Ik ga de pijp uit?
Voorlopig kan ik niet douchen.
Voorlopig sta ik erbij en kijk naar de giga bende in de tuin.
Voorlopig schrik ik van die alles omvattende klerezooi.
Voorlopig moet ik mijn broek nog zien op te houden.

Voorlopig? Ach de tijd zal het leren.
De tweede schrik komt vervolgens.

Zwerven
Het nieuwe jaar is weer begonnen. Nou ja, gewoon de dagen rijgen zich aan een en aaneen.
Het zwerversbloed begint weer extra te stromen. Zeker als de maan zo mooi aan het firmament staat te schijnen. De rijp over de bomen een wonderlijke glans ten toonspreid. Ik zal er maar geen komma’s tussen plaatsen. Komma’s zijn altijd weer een punt van discussie, maar dat terzijde.
Zwerven. Zo eens echt een beetje, vooral een beetje, solidair zijn met de ontheemden.

Mijn tent ligt voor mijn voeten. Lees ik, dat er mensen zijn die met 9 kilo op hun rug meedelen dat de rest “hun” rug op kan. Zoiets. Dan begint het weer te kriebelen. Wil eigenlijk toch nog eens even eruit. Zal mij gaan bezinnen. Niet op de zinnen maar op de zin van het zwerven. Neen, deze zin is geen onzin en onzinnig is het ook niet. ’t Mag dan ietsie vriezen, maar lekker effe weg van de snelweg? Ik denk er over na. Snel weg!
Wat het echt gaat worden zal ik melden.
Wanneer?
’t Ja, daarover zal ik diep nadenken. En nu maar hopen dat ik de grenzen van het denken niet te snel zal benaderen want anders moet ik het van de keerzijde bekijken. En elke keerzijde heeft gewoon een keerzijde. Hoe je het ook bekijkt.
Kortom: bekijk het maar!