De beslommeringen van een ligfietsende levensgenieter

Categorie: ligfietsen Pagina 1 van 3

Mijn wonderlijke drager

Heerlijk. Gewoon je even niets aantrekken van allerlei adviezen. Gewoon lekker je ligfiets onder de bips schuiven. Rammen met die poten. Knetterhard het bochtje door en tot rust komen.

De contradictio in termines is pertinent een voortdurend gegeven. Zit de inkt in de pen mij niet in de weg, dan is het wel de olie in de kan. Knetterhard fietsen om tot rust te komen. Zou zomaar kunnen. Maar ik kan dat niet. Ik fiets op mijn Rolls Roys onder de ligfietsen. Al zullen er velen zijn die dit natuurlijk ontkennen. Ik ben een zondaar en ik heb deze zondaar lief. Zelfs op de kerstdagen kunnen we ons vermaken met een Sinner en ik, sinner, vermaak me soms wonderwel met de tweewielaangedreven blauweDSC00981schoonheid.

Schoonheid was ook om mij heen. Mooie wolkenluchten in dit jaargetijde. En op de ligfiets is je blik gewoon wat wijder

DSC00982Jammer dat ik mijn derde oog bijna heb uitgerukt. Gelukkig heb ik nog een tweede bril. Met wat knutselwerk verschaf ik zo mijn ogen de nodige soeplesse.  Scheelt heel veel pijn in de nek.Picture 13

Na wat poetswerk kan ik dit gewoon gebruiken.

Gebruikelijk is dat we bij dit soort bezigheden altijd onze kilometerstanden weergeven. Vergeef me, daar doe ik niet meer aan. Een ritje is een ritje. En al is het misschien een ritje van niks, voor niks gaat de zon op en kunnen we, op de eerste rij zittend op ons tweewielaangedreven vehikel zonder wegenbelastingplichtigheid gewoon genieten van de schoonheid om ons heen.

In dit geval zelfs in het gedistingeerde en verstikte werkgebied van mij, het Groene Hart.

Onderweg. Kijk altijd om je heen en op een ligfiets is het kijken een veel plezantere aangelegenheid dan op een bukkertje.  Je ziet veel meer.DSC00980

Hard ploeterend moet ik mijzelf t.z.t. eens gaan belonen met een driewieler, maar dan moet ik eerst voldoende kilometers hebben bezuinigd op de door energiehoudend vocht aangedreven kangeroo’s….en wat zal ik het Jagermannetje van dit kabinet een beste “poot uit moeten trekken” om geen accijnzen te betalen. Misschien houd ik dan op termijn inderdaad iets over voor zo’n trike…Maar mocht iemand nog ergens een tweedehandsje weten, dan is het zomaar een tip die ik kan gebruiken.

Geen ouwe koeien

Neen, we zullen geen ouwe koeien uit de sloot halen. Maar er waren me een paar mooie koeien! Afgelopen zondag hebben we eens ouderwets een stukje Soppenhof in Doornspijk gewandeld met broer en schoonzus. De wereld waar we vandaan kwamen, zo u wilt uit de zandgronden ontsproten, was ons wandeldoel. Er waren slechts een paar belangstellenden. Maar ze mogen er wezen.

Fietstocht

Het is januari 1999.

Nu kan het wel worden geopenbaard. Het ging als volgt.

Psst. Glibberig spuit mijn snot snel snoevend door mijn neusgat. De glibberige instantie verdwijnt in mijn – gelukkig-schone zakdoek. De hoeveelheid toont aan dat een inspannend tochtje op mijn ligfiets een waar snotterend genot heeft gebracht.
Psst. Nog meer. Het lijkt wel of er geen eind aan komt.

De zweetdruppeltjes persen zich met grote snelheid uit mijn verstopte poriën. ‘k Mag wel oppassen. Straks raken ze verstopt. Neen, niet één, niet twee, niet tien, maar honderden, duizenden natte druppeltjes vorm zich tot een geheel. Mijn mooie pet is doornat. Mijn gekortwiekte haren raken in een wasbeurt. De geur? Doet mij denken aan oud en verschoten geperst hooi. Persvoer. Prachtig. De dieprode glans van mijn wangen kleurt tot achter mijn tochtgaten. Deze blazen nog immer stoom af. De zakdoek is rijp voor de was. Krachtig besluit ik de schoonmaakbeurt met een snotterend geweld. De zakdoek glijdt nu vanzelf in mijn strakke broekzak. Als nu je haar nog goed zit, wat wil een mens dan nog meer?

De gedachten schieten door de schoongefietste geest. Wat een middag. Het begon zo kalm en tammetjes. Zeker, de ligfiets werd weloverwogen uit de schuur getrokken. De waterfles werd omgespoeld, doorspoeld en gedeeltelijk gevuld. Niet teveel meenemen anders neem je teveel mee. En dat is alleen maar ballast. Genoegzaam trek ik mijn rode jekker aan, voltooi mijn uitrusting voor de inspanning met een warme fleece-pet en aldus getooid vorm ik mijn ondergestel in gestroomlijnde ligfietser. De kilometerteller wordt geraadpleegd, stand 77,7. Dat kan zelfs ik nog wel onthouden. Nog een laatste zwaai en vervolgens zwiep ik de stoep af. Naar onbekende en begeerde verten.

Langzaam ontwaak ik uit mijn winterslaap.

Start !!!!

Yes. Vanmorgen al redelijk vroeg uit de veren. Veren van het bed wel te verstaan. Het zal nog even gaan duren voordat we de tentveren kunnen opschudden. De weersverwachting is op dit punt duidelijk. Te koud om al weer met de tent de wijde wereld in te trekken. Of te oud voor dat soort gein. Kan ook. Wie het weet mag het zeggen. Maar nadat de hond haar uitje had gehad zijn wij opgetogen. Opgetogen gingen wij op weg naar de Ligfietser in de Bilt. Een echte aanrader. Gelukkig zat er een adspirant koper voor een nieuwe fiets zodat ook daar de voortgang gewaarborgd is. Ik zou deze fietsenmaker, hulde Jos, niet willen missen. Mijn vervoersartikel was weer geheel in orde. En ook de rekening viel echt mee, al is elke val met dit soort gebreken er een teveel. Er komt natuurlijk een verval in de bankrekening op die manier. Zelfs autorijden wordt dan goekoper. Niet gezeurd. Mijn Sinner record 16/20 is weer helemaal ok en ik dus ook. Meteen doorgescheurd (helaas met de auto ja ja ik weet het wel) naar Nunspeet. Het voordeel daarvan was en is dat vrouwlief mee kon, de hond mee kon, de fiets meekon en dus kon ik daar even lekker weg trappen. Ruim 35 kilometers gemaakt. Niet al te veel maar deze oude heer moest toch weer even zijn spieren laten wennen. Vervolgens ontstond tijdens de rit een pluviusaardigheid zodat de aardigheid er een klein beetje bij inschoot. Gedachtig aan andere activiteiten heb ik daarna met vrouwlief nog even heerlijk door de Veluwse dreven genordicwalked, schrijf je dat zo eigenlijk?, hond was uit en in alle staten.
Over de ontmoeting die dat met zich meebracht zal ik schrijven onder “het vrije woord”. Weer een ontmoeting.
Mijn fiets glimt mij tegemoet. Inmiddels keurig opgeborgen in mijn schuurtje. De kilometers bij de sinnerpagina zullen weer gevuld kunnen worden.

Pagina 1 van 3

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén