Maand: maart 2010

De denker dacht na of hij nu een denker is of een doener.

Ik denk, dus ik doe, dus ben ik een denkende doener.

De doener dacht, als is denk, doe ik niets dus ik denk dat ik maar wat  ga doen.

De denker echter bedacht dat als hij bleef denken hij niets zou doen

en daar heeft ie helemaal gelijk in.

Ja, enge ziektes kun je in het leven zo maar oplopen. En soms zijn er geen woorden voor. Korsakof, dat kennen we. Niet dat ik er last van heb maar ik weet het wel van sommigen. Uit mijn verleden, zie ik ze nog langs schuiven.

Deze enge ziekte is een instinker van jewelste. Onlangs was ik bezig aan/met mijn computer om te chatten met een kleinzoon, een collega, een zoon en een aangetrouwde neef en op de achtergrond was een uitzending van een kamerdebat (moet ik natuurlijk ook volgen) effe checkke wat er op “het laatste nieuws” was te lezen enfin, als je zo doorgaat dan wordt een mens: knettergek. Daar heb ik helaas al ervaring mee opgedaan.

Daar hoef je zelfs geen minister voor te zijn.

Het begint ’s morgens al. Pats, de krant op de mat en vliegensvlug de koppensnellen. Die vreselijke hobby heb ik natuurlijk al jaren. Ik lees er drie. Nu ben ik nog net niet zover om met mijn mobieltje te chatten, te internetten en te twitteren. Maar als ik het onder de knie zou hebben en er het geld –voor over- zou hebben, dan….

Dan ben ik rijp. Gerijpt door het info leven, De nieuwe ziekte krijgt een naam. Neen, obesitas is zelfs bij mij nog niet geconstateerd. Dat scheelt niet veel maar ik fiets iedere dag of mijn leven er van af hangt naar Woerden (althans dus vier dagen per week, verlof, adv, vrij niet meegerekend) ik loop tot ik echt een ons weeg, maar moet dan nog veel meer lopen en dat gaat nu eenmaal niet zo geweldig vlot. Maar ik krijg last van “infobesitas”. En ik weet wat ik er tegen moet doen. Daarom stop ik. Stel dat u ook besmet wordt!

Ik las het in een artikel in het Ned. Dagblad van maandag 8 maart j.l. U bent gewaarschuwd. STOPPEN.

Het oude gezegde gaat nog steeds op.

Als ik naar “Het laatste nieuws” kijk zie ik het volgende:

“Het openbaar ministerie gaat de volmachten van Leefbaar Rotterdam onderzoeken. Want het werd woensdag al bekend dat een raadslid tips en wetenswaardigheden had gegeven hoe je aan volmachtstemmen komt.”

Zouden die op een niet- juiste manier zijn verkregen? Dan worden de hertellingszaakjes wel erg zuur opgedist. Wat men zaait?

Enfin, het worden nog spannende verkiezingen straks op de 9^e juni.

We moeten wel oppassen dat we dan ook niet weer een spreekwoord van stal gaan halen. Of oude koeien uit de sloot….

Tomaat staat voor SP. Maar wat te doen met de titel “en zilveruitjes?” Dat zit zo. Het gaat zo super snel in de politiek. De club van de rooie tomaten bestond in mijn visie eigenlijk in een voorvrouw met zilveruitjesachtige uitspraken en gedragingen. ’t Is me wat. Wil ik daar eens even iets pittigs over pennen, hoor ik de mededeling: vertrokken met een nare smaak in de mond vanwege de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen. Bij de huidige volksvertegenwoordigers hebben we typetjes die zich gedragen als een viswijf, maar ook mensen die geen meel maar een uiensmaakje hebben. Dat stond bij mij wel voor mevr. A. Kant. ’t Is nooit goed, maar zuur. Tja, ’t kan verkeren, dat blijkt.

Eigenlijk weet ik nog wel een paar kandidaten die dit goede voorbeeld, ja voorbeeldig eigenlijk, zouden kunnen en moeten volgen. Maar ja, daar ga ik niet over. Namen zal ik niet noemen want dan wordt het balken in het bos. Dreigende verwildering in deze maatschappij maakt velen in ons land niet blij. En laat ik het daar maar op houden.

Jammer, dat politieke carrières zo in het zuur eindigen. Maar politiek is een hard vak. Hopend op de val en vertrek van de één leidt zoiets tot eigen ondergang. Of te wel,op zijn Hollands: wie een kuil graaft voor een ander….