De beslommeringen van een ligfietsende levensgenieter

Categorie: Harms Pagina 64 van 69

Belevenissen van Harms en Wapse.

Ver-kie-zingen

Gisteren waren er weer eens verkiezingen. Ver weg al weer. Niet om veel over te zingen, overigens. Dat weet meneer van Aartsen ook al. Gisteren was zijn show nog goed te zien hoe hij, als door een adder gebeten, van zich af beet. Ver van ons bed(show), zal Balkende wellicht hebben gedacht. Maar zo zie je maar: ’t zaakje komt onder politieke druk te staan zonder dat je zoiets verwacht. Want zo slecht deed die VVD het niet eens. Dacht ik. Dachten velen. Geen ver van je bedshow. En zingen op de eigen wijs van de VVD? Wat moet een mens ermee? Kijk, mijn cluppie heeft weer gewonnen! En dat is GOED. Voor land en volk. Zo is dat. De persoonlijke en wat erg op de man gespeelde vorm van politiekentertainment geeft in ieder geval wel duidelijkheid. ’t Orakel van Diever houdt nu misschien ook eens even zijn kakel. Want al heb ik helemaal niks en nog eens niks met die tot minister verheven veilingmeester: zoals die effekes te grazen werd genomen op de tv? Dat is terecht toch ook wel afgestraft. Zo hoort het. ’t Volk heeft dat in ieder geval begrepen. En nu maar hopen (al is het anderzijds ook best wel eens wat lollig hoor) dat “bulder hansje” nu maar eens gaat stoppen met zijn “one lyners”. ’t Past gewoonweg niet. Mijn club doet daar, gelukkig en houden zo, niet aan mee.
Helaas zullen we door de pers wel weer worden bestookt met: nog 14 maanden, nog 13 maande en 10 dagen, nog 12 maanden en 5 dagen. (Zo wordt onze zendtijd wel misbruikt) Opgeklopte hyperigheid. Schreeuwlelijkerds van groene en vage zesenzestigers zullen wel weer veel in beeld worden gebracht door die gekleurde schreeuwertjes uit het Hilversumse.
En de commercielen brullen en brallen en laten de dames en heren politici nimmer eens fatsoenlijk uitspreken. Alleen maar een beetje schimpscheuten op onze ministerpresident, oh wat zijn we met zijn allen grappig. Ook al heeft die man mijn kleur niet, dom is ie niet, en gelukkig heel wat minder achterlijk dan barentjes en dorpsvlegels. Mulders zijn bij mij al helemaal niet meer in trek. Die schreeuwen alleen maar. Ik gedenk aan het goede verhaal dat ik las in CV Koers: de schildpad, de ijsbeer en de krokodil. Drie figuren die in ieder geval op de krokodil van toepassing zijn. Ze hebben met zijn drieen een “grote bekprogramma”. Ook commercieel dus gelukkig lekker weg te zappen.
Zo zingt na de verkiezingen een ieder zijn eigen lied. Zelfs de Don! Wat een humor! Eigenlijk zou hij bijna in de serie Idols mee moeten doen. Een politieke “lefgozer” eerste klas. Der Don ist so dum nog nicht. Met deze Piet Hein zou het bijna fijn zijn in Den Haag.

Een echte veiligmeester zou van Die Don nog een bestseller kunnen maken. Maar? De politieke wil ontbrak.

Ge nie ten

Barbera de Loor. OOk zij haalt vandaag mijn weblog.

Vreemd. Ze vertelde dat ze vanaf morgen “alleen maar gaat genieten”. Ik kijk er naar. Ik denk er over na. Dat snap ik volstrekt niet. Hoe doe je dat? Ik zit. Ik geniet? Ik ga zitten en ik “ga genieten?”” Ge, dat snap ik. Dat zijt “GIJ”. “Niet” is een ontkenning, dus is niks. Snap ik ook. En “en” is een samenvoeging. Dat snap ik ook. Als ik het nu combineer is het ” gaat gij niks en”. Dus zij gaat niksen. En het wordt gezegd als: genieten. Maar het is niks. Enfin, nu moet ik toch ook even krabbelen. Krabbelen achter de oren, op mijn hoofd, graaien in de grijze massa. Welke? Dat mag u bedenken. Ik ben kaal en ik ben deels grijs en onder de deels kale en grijze schedel zit “zo zegt men” “grijze massa”. AL ZULLEN VELEN DIE MIJ KENNEN ZICH DAAROVER OOK NIET VERBAZEN.

Nogmaals. Het equivalent van genieten zou redekundig dus neerkomen op: niksen.

Het is maar dat u het weet.

Eigenlijk weet ik niet of er nog wat te genieten valt.

Verjaard

‘ t Ouwe baassie is verjaard. Behaard door velerlei aardigheden, hoop doet leven nietwaar? kwamen we vandaag tot de ontdekking dat de haren mij ten berge rijzen. Grijze haren krijg ik er van. Wat een wondere wereld. Vandaag heb ik laatjes geplaatst. Vandaag ook gezien dat een laatje te laag is geplaatst. En de stekker die Daan met zoveel moeite en verdriet heeft aangesloten past gewoon niet. Was een stekkerdoosje van deze Piet. Nou, zoonlief zijn wondere machine blijkt te zijn gecrasht. Bij mij geen ergens gewoon het licht uit. De lieve kleinkinderen(althans een deel van de kleinkinderen) heeft mij vereerd. Met een bezoek. En nu sluit ik voorlopig mijn levensboek. Drie en vijftijg jaren zijn voorbij geleden. En nog niet eens zo heel lang geleden heb ik mijn broertje naar zee gebracht. Blijkt dat gewoon een halve eeuw geleden te zijn geweest. Dat werd mij vanochtend door mijn Nieuw Zeelandse familielid onder de neus gewreven. Wat een leeftijd. Tijd voor een geweldige lekkere Friese B.

Is buitensport een gevoel?

Is buitensport een gevoel? Deze vraag werd gesteld op de hiking-site.nl. Nou kan dat natuurlijk ook als stelling worden weergegeven. Dan luidt deze: “Buitensport is een gevoel”. Maar de bedoeling van de vragensteller was om onderzoek te doen. En dan blijkt ineens de vraag stellen, vele malen makkelijker dan de vraag te beantwoorden. Toch heb ik onder mijn “schuilnaam” geprobeerd een antwoord te geven op die vraagstelling. Het kan zelfs een gevoelig onderwerp zijn. De een legt natuurlijk ook meer gevoel dan de ander in de beantwoording. Toch heb ik ook op die stgelling gereageerd. Is dat nodig? Ach, een mens filosopheert wel eens wat, toch?
De hiking site is een echte aanrader. Allemaal hebben we wel eens het gevoel er even tussenuit tre willen knijpen. Ik wel tenminste. Ook een onbewust onbevredigd gevoel van kind zijn. Als kind wilde ik al weg van de snelweg. Als kind wilde ik al met een rugzakje op de hele dag door de Veluwse bossen rossen. Ik weet dat ik als jochie van een jaar of 11 er eens op een zaterdagochtend heel vroeg wegging. Een uurtje of vier in de ochtend. En ik weet nog dat ik onderweg geweldig heb genoten van de eekhoorntjes in de bomen. Die rugzak heb ik zelfs nog steeds. Deze rugzak gebruik ik nog wel eens op een korte wandeling!
Hiking-site brengt wonderlijke gevoelens naar boven. Het krikt je op, het inspireert. Het wekt sluimerende gevoelens van onbehagen op. Het wekt op om naar buiten te gaan. De wijde wereld in. Met een rugzak, een slokje en een brander er op uit.
Ik heb de vragensteller ook beantwoord. Dit antwoord luidt:
Voor mij is buitensport het gevoel dat binnen ontstaat om naar buiten te gaan. Als je genoegzaam buiten bent geweest ben je weer toe om naar binnen te gaan!

Pagina 64 van 69

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén