De beslommeringen van een ligfietsende levensgenieter

Categorie: het vrije woord Pagina 41 van 45

fantasie en min of meer zinnige of onzinnige zaken

Oude foto’s van Harmelen

Het heeft even geduurd. Maar ach, het is ook bijna een eeuw geleden dat onderstaande foto’s zijn gemaakt. Dankzij voortschrijdend inzicht, hulp van de webmaster!!!, kan zelfs deze digibeet wat meer maken van zijn weblog. Mensen die nu op de foto’s staan en die dit hadden gezien zouden zich nu helemaal de ogen uitkrabben. Dat ze het scherm halen anno 2006! Niet te geloven!

Wonderlijke beelden van een zeer rustiek dorp aan de Rijn. Harmelen. De tijd, hoewel onmogelijk, stond even stil. Sta ook even stil bij deze wonderschone plaatjes. Momenten van het verleden. Vastgelegd op celluloid en nu met bits en bites komen zelfs de historische beelden geheel tot leven. Stel u zelf even op als de fotograaf van toen. Drink het beeld op. Dan wilt u vast nog meer plaatjes zien. Dat kan. Mijn probeersel is kennelijk gelukt. Wilt u dus meer? Kijk maar op de groenehartarchieven. Hiernaast kunt u gewoon linken. Link is het niet. Leuk is het wel. Zo komt het vergane verleden weer tot leven. Heden kunt u op deze wijze kennismaken met het rustieke verleden van een rustig dorp aan de Rijn. Zelfstandig Harmelen. Maar ook dat is verleden. Er is een gezegde: vroeger was alles beter.

Deze foto’s onderschrijven in ieder geval wel een groot deel van deze stelling. Zelfstandig en rustig. Rustiek en vreedzaam. Ach, we noemen het misschien nu wel: vergane glorie.

dorpsstraatfoto die in de tentoonstelling komtdorpsstraatDe straatweg

Zwerven 2

Zwerversbloed. ’t Kruipt over de aardkloot en gaat waar een ander niet vaak zal komen. Soms denk ik dat de lage bloeddruk mij parten speelt. Nergens zie ik meer een gat in. Niet in de heg noch in de steg. Zwerven wil ik, maar vanmiddag wilde ik ook een beetje zwerven en het werd een beetje zweven. Zweverig van aard zit ik nu uit mijn nek te kletsebessen. Een ander woord wens ik op dit virtuele scherm van mijn gedachtengang niet te gebruiken. Ben al lang blij dat ik eindelijk ook wat foto’s in mijn stukkies kan plaatsen. Zelf vind ik het een verbetering. Bent u die mening ook toegedaan? Dan ontdaan van alle emoties: laat het me weten. Vermoedelijk zal ik dan effekes lekker wat vaker achter het scherm zitten zweten. De verleidingen zijn ook zo groot. Ik heb prachtige oude foto’s in mijn bestand staan. Zeldzame plaatjes die door de renovernilisatie van de plaatselijke omgeving allang om zeep zijn geholpen.

Mooi dat je je eigen woordgebruik kunt toepassen overigens. Zonder van hogerhand te worden teruggefloten.

Gemeen natuurlijk om nu te beginnen over die oude foto’s! Maar mensen, binnenkort kunt ook ook zelf gaan genieten van heel oude plaatjes in het stadsmuseum van Woerden. Op 24 maart, ik mag het best verklappen, wordt een mooie fototentoonstelling geopend. De wereld van vroeger gaat open. De wereld van de vroegere zwervers op aard. Een straatbeeld waar je als zwerver best naar kunt verlangen. Serene rust zonder gemotoriseerd gedonder om je heen. De tijden van de zwervers van Herman de Man komen als het ware letterlijk op je netvlies te staan. Voor de prijs hoef je een bezoekje aan dat museum ook niet te laten, slechts € 2,50 voor een volwassen menspersoon (onafhankelijk van de geestelijke ontwikkeling). Ik verwijs graag naar mijn link van de Groenehartarchieven. Kijk zelf maar eens. Deze foto staat op de flyer/uitnodiging. Klik op de foto voor een vergroting.

Roos 2

Netelig onderwerp. Roos. Ik heb er al eens eerder over zitten dubben. Rozen vergaan. B loemen van liefde blijven soms eeuwig bestaan. Soms ook niet natuurlijk want de natuur is keihard. Gelijk het gras is ons kortstondig leven. Als een bloem des velds. Dat soort gedachten vliegen soms door een mensenhoofd. Als het gaat over rozen dan ga ik echt lang niet altijd over rozen. Stengels. Maar oké, daar heb ik het ook al over gehad. Je kunt ook roos krijgen. Als je een kaal hoofd hebt, zoals ik, is roos lastig. Je hebt mensen die heten Roos. Ik had een collega die “Roos� werd genoemd maar in werkelijkheid Rozalia Anna Maria heette. Enfin over rozen valt nog wel wat te vertellen. Niet zoals Siebelink. Die schreef zijn verhaal geknield op een bed met violen. Nu zijn dat ook bloemen en bloemen houden van mensen of mensen houden van bloemen, maar rozen vind ik persoonlijk iets meer cachèt geven.
Da’s nu ook weer niet zo bijzonder. Want de bijzondere rozen zijn er in soorten en maten. Geef maar eens een paar rozen weg.Een mooie roosUit je hand en uit je knip. Want de rozenkwekers krijgen echt lang niet zoveel geld voor hun waar als de rozenhandelaars. Die geven rozen weg en krijgen een gevulde hand. Dus kun je beter handelaar zijn dan kweker. En dan te bedenken dat er geschreven is dat het zaliger is te geven dan te ontvangen! Dit is dus meteen een oproep naar alle handelaren om “te geven”. Zou die “Bos” soms weet hebben van…?

Collega’s kunnen soms knap de pest van die rozen krijgen. ’t Is een netelig gebeuren en ik hoop dat die rozen onmiddelijk verwelken. Als dat zo is, mag ze me een roos geven. Als het zo is zal ik haar geloof ik een roos geven. Want hoe het ook zij: die roos geeft stof tot overdenking.
Immers netelroos is geen bloem die je regelmatig moet verzorgen.
Netelroos is een roos die je eigenlijk op “sterk water� moet zetten.
Ik verklaar dit.
Netelroos is een huidaandoening. Het kan bijvoorbeeld door kamillen ontstaan, die eczeem veroorzaken. Bijvoorbeeld door de primula (waar ik dus pertinent jeuk van krijg) zels als ik er over schrijf! (grapje)

Bij netelroos is het heel belangrijk om te zorgen voor een goede werking van de nieren. Ook vitaminegebrek kan een oorzaak zijn van netelroos. Wel eens gehoord van aardbeien die kunnen leiden tot netelroos? ’t Is maar, dat men het weet.
Met andere woorden, rauwe biologisch gekweekte spinazie, jonge brandnetels en citroenen bijvoorbeeld kunnen leiden tot het opheffen van het lijden. Als men veel vruchten eet, zorg dan dat het spulleke niet bespoten is of zorg voor uitstekende reiniging.
Zo gaat het nu met deze roos. Er is zelfs een hele mooie latijnse term voor bedacht. Urticaria.
Wil men er af? Ja natuurlijk. Dat bloempje moet geen “water� hebben.
Ik las dat de gevoeligheid gewoonlijk berust op een grote gevoeligheid voor bepaalde stoffen of voedingsmiddelen. Aardbeiden, vis, zeedieren, kaas, eieren, varkensvlees, cervelaatworst kunnen blijkbaar het roosje voeden. Die vermijden kan een mens derhalve verblijden. Het driekleurig viooltjes extract toevoegen aan het bad kan ook wonderen doen (zegt men, ik heb het zelf niet uitgeprobeerd). Viola tricolor……..’t smelt op je tong.

Prachtig eigenlijk. Rozen. Gordelroos. Netelroos, roze rozen, gele rozen, paarse rozen en witte rozen. Rozen verwelken, bloemen vergaan. Er is hoop dat ook de netelroos kan behoren to de categorie “bloemen vergaan�.
Verder ga ik niet.
Een lijstje van de voedingsgewoonte kan wellicht al heel ver een mens op weg helpen naar het om zeep helpen van de netelroos. Verhelp de netelroos.
’t Is en blijft echter een netelige kwestie.

Ver-kie-zingen

Gisteren waren er weer eens verkiezingen. Ver weg al weer. Niet om veel over te zingen, overigens. Dat weet meneer van Aartsen ook al. Gisteren was zijn show nog goed te zien hoe hij, als door een adder gebeten, van zich af beet. Ver van ons bed(show), zal Balkende wellicht hebben gedacht. Maar zo zie je maar: ’t zaakje komt onder politieke druk te staan zonder dat je zoiets verwacht. Want zo slecht deed die VVD het niet eens. Dacht ik. Dachten velen. Geen ver van je bedshow. En zingen op de eigen wijs van de VVD? Wat moet een mens ermee? Kijk, mijn cluppie heeft weer gewonnen! En dat is GOED. Voor land en volk. Zo is dat. De persoonlijke en wat erg op de man gespeelde vorm van politiekentertainment geeft in ieder geval wel duidelijkheid. ’t Orakel van Diever houdt nu misschien ook eens even zijn kakel. Want al heb ik helemaal niks en nog eens niks met die tot minister verheven veilingmeester: zoals die effekes te grazen werd genomen op de tv? Dat is terecht toch ook wel afgestraft. Zo hoort het. ’t Volk heeft dat in ieder geval begrepen. En nu maar hopen (al is het anderzijds ook best wel eens wat lollig hoor) dat “bulder hansje” nu maar eens gaat stoppen met zijn “one lyners”. ’t Past gewoonweg niet. Mijn club doet daar, gelukkig en houden zo, niet aan mee.
Helaas zullen we door de pers wel weer worden bestookt met: nog 14 maanden, nog 13 maande en 10 dagen, nog 12 maanden en 5 dagen. (Zo wordt onze zendtijd wel misbruikt) Opgeklopte hyperigheid. Schreeuwlelijkerds van groene en vage zesenzestigers zullen wel weer veel in beeld worden gebracht door die gekleurde schreeuwertjes uit het Hilversumse.
En de commercielen brullen en brallen en laten de dames en heren politici nimmer eens fatsoenlijk uitspreken. Alleen maar een beetje schimpscheuten op onze ministerpresident, oh wat zijn we met zijn allen grappig. Ook al heeft die man mijn kleur niet, dom is ie niet, en gelukkig heel wat minder achterlijk dan barentjes en dorpsvlegels. Mulders zijn bij mij al helemaal niet meer in trek. Die schreeuwen alleen maar. Ik gedenk aan het goede verhaal dat ik las in CV Koers: de schildpad, de ijsbeer en de krokodil. Drie figuren die in ieder geval op de krokodil van toepassing zijn. Ze hebben met zijn drieen een “grote bekprogramma”. Ook commercieel dus gelukkig lekker weg te zappen.
Zo zingt na de verkiezingen een ieder zijn eigen lied. Zelfs de Don! Wat een humor! Eigenlijk zou hij bijna in de serie Idols mee moeten doen. Een politieke “lefgozer” eerste klas. Der Don ist so dum nog nicht. Met deze Piet Hein zou het bijna fijn zijn in Den Haag.

Een echte veiligmeester zou van Die Don nog een bestseller kunnen maken. Maar? De politieke wil ontbrak.

Pagina 41 van 45

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén