Bijzondere ontmoetingen. Vrij in de natuur. Het lijkt soms of alles bij elkaar komt. Soms kom ik er dichtbij en weet wat ik zie. Dat is echt niet altijd het geval. Maar toevallig of niet, deze week was het wel toevallig heel wat keertjes raak. Zomaar uit het niets schiet de Alcedo Atthis langs mijn neus voorbij. Onmiskenbaar is de blauwe glans zo helder en opvallend dat het opvallend zou zijn als je niets zou zien. Helaas had ik de kijker in het doosje thuis. Dat gaat meestal zo. Als je er niet op verdacht bent zie je vaak het meest. Deze week tot tweemaal toe op dezelfde route maar hemelsbreed toch een paar kilometertjes uit elkaar, Alcedo Atthis. En dat nog niet alleen, in een van de weilanden staat hij, of zij. Dat kan ik nog even net niet onderscheiden, Egretta Alba. Statig en van geen mens iets aantrekkend. Dat kan ik mij aantrekken natuurlijk.
Met het kijkertje ter hand genomen hebbend, en stiefelend door de weilanden naar de vogelkijkhut kan ik honderden mooie mannetjes en vrouwtjes bekoekeloeren van de Anas Penelope. Vooral de mannetjes zijn buitengewoon buitenaards mooi getekend. Tevreden stiefel ik terug. Mijn fantastische jachthond meenemend aan de ketting van het uitgaangsgenot zie ik tenslotte nog een mooi stilhangende Picus Viridus.
Zo. Dat waren we tenminste nog eens ontmoetingen. Deze week van stilte in de natuur een natuurlijke ontmoeting met kleine en grote wondere wezens. De foto’s van genoemde schoonheden kun je natuurlijk vinden op: www.birdpix.nl. ’t Is maar dat u het weet.
Geef een reactie